6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;
9. opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do 31 grudnia 2008 r.;
10. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest w takim przypadku bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
Na udokumentowanie zakupu towarów (ubrań) pozyskiwanych na prywatnych wyprzedażach weekendowych (tzw. pchli targ) prawodawca nie przewidział więc możliwości wystawiania dowodów wewnętrznych.
Trzeba prawidłowo udokumentować
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorca zamierza zajmować się sprzedażą markowych ubrań pozyskiwanych na prywatnych wyprzedażach weekendowych (tzw. pchli targ) organizowanych na terenie Francji. Zakup artykułów będzie dokonywany od osób prywatnych, które nie mają możliwości wystawiania rachunków, ale także – ze względu na niskie ceny (do kilku euro) – nie będą chciały dokumentować tej sprzedaży rachunkami. Przedsiębiorca nie będzie więc posiadał dokumentu zakupu.
Wątpliwości przedsiębiorcy dotyczą tego, na jakiej podstawie, nie posiadając rachunku potwierdzającego nabycie towarów na „pchlim targu", może ująć poniesione wydatki jako koszty podatkowe w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości ustalania wartości zakupionych towarów, przeznaczonych do dalszej odsprzedaży na podstawie spisu z natury. Należy zatem uznać, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych, w tym związanych z nabyciem towarów handlowych, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być (co do zasady) faktura, bądź rachunek. Jeżeli jednak zakup na potrzeby działalności gospodarczej dokonywany jest od osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej, to dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, powinny być umowy sprzedaży, zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia (por. interpretację Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 marca 2015 r., ITPB1/415-1163/14/DP).
W sytuacji, gdy przedsiębiorca nie będzie w stanie udokumentować nabycia towarów rachunkiem (fakturą) bądź umową sprzedaży zawierającą dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia, to niestety, poniesionych z tego tytułu wydatków nie będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Autor jest doradcą podatkowym
Koniecznie po polsku
Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała. Dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, to podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po kursie obowiązującym w dniu dokonania operacji, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o PIT. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (zob. § 12 ust. 4 rozporządzenia).
