Niemal każdy działający na rynku podmiot gospodarczy buduje swój wizerunek pozwalający na jego identyfikację i rozpoznawalność na rynku. Działania takie dotyczą także drobnych podmiotów gospodarczych, w tym również świadczących usługi kierowane do klientów detalicznych. Nikogo więc już nie dziwi jednakowy, oparzony trwale w logo firmy, strój personelu pensjonatu czy hotelu lub osób obsługujących gości w restauracji.
Zarówno w ustawie o PIT, jak i w ustawie o CIT obowiązuje zasada, zgodnie z którą za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, w tym także zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, z wyjątkiem tych kosztów, które zostały wykazane w obu ww. ustawach jako koszty nieuznawane za podatkowe. Za koszty uzyskania przychodów co do zasady uznaje się zatem te wydatki, które pozostają w związku z osiąganymi przychodami, przy jednoczesnym wykluczeniu z kosztów tych wydatków, które za podatkowe koszty nie są uznawane (np. koszty reprezentacji). W konsekwencji, wydatki poniesione na nabycie dla pracowników strojów służących, zgodnie z przyjętymi zasadami, wyłącznie czynnościom służbowym, a ponadto zawierających elementy identyfikujące z firmą (np. widoczne logo firmy stanowiące zarazem nośnik reklamy) mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów podatkowych.
Pogląd ten potwierdziła m.in. Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 8 kwietnia 2016 r. (IBPB-1-3/4510-201/16/SK). W piśmie tym czytamy, że „wydatki, które spółka zamierza ponieść na zakup ubrań służbowych, oznaczonych logo firmy, będą mogły być uznane za wydatki reklamowe. Ubrania te kojarzą się bowiem z firmą poprzez oznaczenie ich logo firmy; taki strój wyróżnia zarówno pracowników, jak i prezesa zarządu firmy spośród innych osób".
Na marginesie trzeba także zwrócić uwagę, że przekazanie pracownikom dla wykorzystania w celach służbowych ubioru z logo firmy nie jest uznawane za dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (art. 7 ust. 2 pkt 1 tej ustawy). Tak uznała m.in. Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 23 stycznia 2017 r. (1462-IPPP2.4512.879.2016.1.DG).
Drugi aspekt, na który należy zwrócić uwagę, to kwestia ewentualnego powstania przychodu pracownika w związku z otrzymanym świadczeniem w postaci przekazania do używania ubioru służbowego, w kontekście szerokiej definicji przychodów pracowniczych zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Trzeba jednocześnie w tym miejscu wskazać na treść art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, z którego wynika, że wolna od podatku jest wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór. Wprawdzie regulacje ustawy o PIT nie definiują pojęcia ubioru służbowego, jednak za taki należy uznać odzież wykorzystywaną wyłącznie w ramach i dla celów służbowych z wyłączeniem celów prywatnych. Jeśli zatem:
