? ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony i poniżej 12 ton,
? ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton,
? przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton i poniżej 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego,
? przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą równą lub wyższą niż 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego.
Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych. Jeżeli środek transportowy stanowi współwłasność 2 lub więcej osób fizycznych lub prawnych, obowiązek ten ciąży na nich solidarnie. W przypadku zmiany właściciela środka transportowego zarejestrowanego, obowiązek podatkowy ciąży na poprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym nastąpiło przeniesienie własności. Dla ustalenia obowiązku podatkowego po stronie poprzedniego właściciela i powstania po stronie nowego, nie ma znaczenia fakt zmiany rejestracji samochodu, przerejestrowania go na nabywcę, a jedynie fakt przeniesienia własności. Znajduje to potwierdzenie w wyroku WSA w Lublinie z 28 października 2015 r. (I SA/Lu 434/15).
Obowiązek ten powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został zarejestrowany na terytorium Polski. W przypadku nabycia środka transportowego zarejestrowanego jest to pierwszy dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został nabyty.
Obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych powstaje także od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu. Przy czym, przez ponowne dopuszczenie do ruchu należy rozumieć potencjalną możliwość wykorzystania przez właściciela pojazdu na drogach publicznych, a nie samo odebranie dokumentów pojazdu z depozytu (wyrok NSA z 23 października 2018 r., II FSK 1054/18).
Obowiązek podatkowy wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu albo z końcem miesiąca, w którym upłynął czas, na który pojazd powierzono.
Przy powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych znaczenie ma fakt zarejestrowania środka transportowego. Należy mieć przy tym na uwadze, że konieczność opłacania podatku od środków transportowych nie jest uzależniona od faktycznego użytkowania pojazdu. Obowiązek ten wygasa zaś dopiero z chwilą wyrejestrowania pojazdu lub wydania decyzji organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu. Dopiero wydanie stosownej decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu lub o jego czasowym wycofaniu z ruchu spowoduje, że z końcem miesiąca, w którym dokonano wyrejestrowania lub wycofania z ruchu pojazdu, nastąpi wygaśnięcie obowiązku podatkowego. Dopóki właściciel nie złoży wniosku o wyrejestrowanie czy czasowe wycofanie z ruchu pojazdu i – w konsekwencji – nie zostanie wydana stosowna decyzja, dopóty ciążyć będzie na nim obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych (wyrok WSA w Gdańsku z 19 września 2017 r., I SA/Gd 725/15).
Podmioty będące właścicielami samochodów ciężarowych mają obowiązek:
? składania, w terminie do 15 lutego właściwemu organowi podatkowemu, deklaracji na podatek od środków transportowych na dany rok podatkowy (na formularzu DT-1), a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu – w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku (przy czym, deklaracje na podatek od środków transportowych mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej),
? dokonywania korekty deklaracji w razie zaistnienia okoliczności mających wpływ na powstanie lub wygaśnięcie obowiązku podatkowego, a także zmianę miejsca zamieszkania lub siedziby – w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności,
? wpłacania obliczonego w deklaracji podatku od środków transportowych – bez wezwania – na rachunek budżetu właściwej gminy.
Górne granice stawek kwotowych podatku od środków transportowych na 2019 r. określa obwieszczenie Ministra Finansów z 25 lipca 2018 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych na rok 2019. Ich wysokość uwarunkowana jest typem pojazdu oraz jego dopuszczalną masą całkowitą (czyli – zgodnie z art. 2 pkt 54 prawa o ruchu drogowym – największą, określoną właściwymi warunkami technicznymi masą pojazdu obciążonego osobami i ładunkiem, dopuszczonego do poruszania się po drodze). Ponadto, przy określaniu stawek podatku od środków transportowych, rada gminy może różnicować ich wysokość dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności wpływ środka transportowego na środowisko naturalne lub rok produkcji.
Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.
Podatnikom wykorzystującym samochody ciężarowe dla wykonywania przewozów w transporcie kombinowanym na obszarze Polski przysługuje zwrot zapłaconego podatku od środków transportowych. Kwota zwrotu tego podatku ustalana jest przy przyjęciu za podstawę liczbę jazd z ładunkiem lub bez ładunku wykonanych przez środek transportu w przewozie koleją w danym roku podatkowym.
Zwrotu zapłaconego podatku od środków transportowych dokonuje organ podatkowy, na rachunek którego uiszczono ten podatek, na wniosek podatnika złożony nie później niż do 31 marca roku następującego po roku podatkowym. Podstawą sporządzenia wniosku są dane zawarte w dokumentach przewozowych stosowanych przy wykonywaniu przewozów w transporcie kombinowanym, w których dokonano wpisu o wykonaniu przewozu koleją (pamiętać przy tym trzeba, że zwrot podatku od środków transportowych wykorzystywanych w transporcie kombinowanym został ograniczony jedynie do transportu drogowo-kolejowego.
Ponadto, zwrot tego podatku nie przysługuje w przypadku przewożenia koleją jedynie samego kontenera, który nie jest środkiem transportowym (wyrok NSA z 20 września 2017 r., II FSK 1082/17). Zwrot podatku od środków transportowych następuje w gotówce lub na rachunek bankowy podatnika wskazany we wniosku, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku.
Terminy uiszczania podatku
Podatek od środków transportowych jest płatny w 2 ratach, proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do 15 lutego i do 15 września każdego roku. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał:
? po 1 lutego, a przed 1 września danego roku, podatek za ten rok płatny jest w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego w terminie: w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego – I rata, do 15 września danego roku – II rata,
? od 1 września danego roku, podatek jest płatny jednorazowo w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. ?
Transport kombinowany
Zgodnie z art. 4 pkt 13 ustawy o transporcie drogowym, przez transport kombinowany należy rozumieć przewóz rzeczy, podczas którego samochód ciężarowy, przyczepa, naczepa z jednostką ciągnącą lub bez jednostki ciągnącej, nadwozie wymienne lub kontener 20-stopowy lub większy korzysta z drogi w początkowym lub końcowym odcinku przewozu, a na innym odcinku z usługi kolei, żeglugi śródlądowej lub transportu morskiego, przy czym odcinek morski przekracza 100 km w linii prostej. Odcinek przewozu początkowego lub końcowego oznacza przewóz: między punktem, gdzie rzeczy są załadowane, i najbliższą odpowiednią kolejową stacją załadunkową dla odcinka początkowego oraz między najbliższą odpowiednią kolejową stacją wyładunkową, a punktem, gdzie rzeczy są wyładowane, dla końcowego odcinka albo też wewnątrz promienia nieprzekraczającego 150 km w linii prostej ze śródlądowego lub morskiego portu załadunku (wyładunku). ?