Agencja pracy tymczasowej nie musi naliczać PIT

Darmowe lub częściowo odpłatne noclegi dla pracowników tymczasowych czy zleceniobiorców nie są przychodem z nieodpłatnych świadczeń.

Publikacja: 11.07.2018 06:10

Agencja pracy tymczasowej nie musi naliczać PIT

Foto: Adobe Stock

Agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony. Ponadto zdarza się, że współpracuje z osobami zatrudnionymi na podstawie umów cywilnych i kieruje je do kontrahentów celem wykonywania konkretnych czynności. Firma przez swoje oddziały działa na terenie całej Polski.

Czytaj także: Praca tymczasowa bez ochrony przedemerytalnej

Pracownikami tymczasowymi i zleceniobiorcami są zarówno Polacy, jak i cudzoziemcy. Stałe miejsce zamieszkania cudzoziemców znajduje się za granicą. Spółka zapewnia zakwaterowanie pracownikom tymczasowym i zleceniobiorcom w różny sposób. W zależności od treści umowy z pracodawcą użytkownikiem, oferuje pracownikom tymczasowym i zleceniobiorcom zakwaterowanie w bezpośredniej bliskości miejsca świadczenia pracy, finansowane w całości lub w części przez nią. Kwotami dofinansowania zakwaterowania ponoszonymi przez spółkę obciążany jest pracodawca użytkownik.

Spółka zapytała, czy nieodpłatne lub częściowo odpłatne zapewnianie noclegów pracownikom tymczasowym, zleceniobiorcom, ewentualnie zwrot kosztów to dla nich przychód podlegający PIT.

Odpowiedź fiskusa okazała się nie po myśli spółki. Organ stwierdził, że wartość noclegów zapewnianych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie pracownikom tymczasowym, a także kwota zwrotu, to przychód ze stosunku pracy z nieodpłatnych świadczeń. W odniesieniu do zleceniobiorców wskazał natomiast, że przychody z umów cywilnoprawnych są traktowane jako opodatkowane PIT przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Spółka nie zgadzała się z taką interpretacją. Zaskarżyła ją, a WSA w Poznaniu uwzględnił jej skargę. Zauważył, że pojęcie „inne nieodpłatne świadczenia" nie zostało zdefiniowane w ustawie o PIT. Dlatego za punkt wyjścia do rozważań WSA przyjął wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13), dotyczący tzw. nieodpłatnych świadczeń dla pracowników. Trybunał określił w nim kiedy nieodpłatne świadczenie można uznać za przychód pracownika. Przede wszystkim takie świadczenie musi być spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z niego w pełni dobrowolnie), w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przynosić mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. I wreszcie korzyść ta musi być wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich).

Odwołując się do orzecznictwa sądów administracyjnych WSA stwierdził, że skorzystanie przez pracownika ze świadczenia w postaci noclegu zapewnionego nieodpłatnie przez pracodawcę, a także wykupionego przez pracownika samodzielnie, nie jest świadczeniem spełnionym w jego interesie i nie przynosi mu korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Zapewnienie noclegów pracownikom leży bowiem wyłącznie w interesie pracodawcy.

WSA zawrócił uwagę na obowiązki pracodawcy wynikające z prawa pracy. Zapewnienie miejsca zakwaterowania w miejscu wykonywania pracy, dojazdu do miejsca pracy znajdującego się w znacznej odległości od siedziby pracodawcy i miejsca zamieszkania pracownika, to obowiązki pracodawcy. To on jest zobligowany do zapewnienia pełnego wykorzystania efektywnego czasu pracy, a tym samym to on odnosi korzyść ekonomiczną z tego tytułu mogąc realizować oferowane usługi w różnych częściach kraju i wspólnego europejskiego rynku.

Celem udostępnienia bezpłatnego zakwaterowania pracownikowi jest zapewnienie sprawnej i terminowej realizacji przez niego określonych zadań, co leży w bezpośrednim ekonomicznym interesie pracodawcy. W sytuacji nieudostępnienia pracownikowi zakwaterowania konieczne byłyby codzienne, dalekie dojazdy pracownika do miejsca pracy, co byłoby praktycznie i ekonomicznie niecelowe. Tego rodzaju dojazdy do pracy w znacznym stopniu obniżałyby wydajność pracownika oraz mogłyby powodować naruszenia norm prawa pracy dotyczących wymaganego dobowego czasu odpoczynku.

Zdaniem WSA, taką charakterystykę nieodpłatnych świadczeń spełnianych na rzecz pracowników należy także odnieść do zleceniobiorców wykonujących powierzone zlecenie w okolicznościach podanych przez skarżącą we wniosku. Sąd nie znalazł też podstaw do odmiennej prawnopodatkowej oceny otrzymywanych świadczeń przez pracowników tymczasowych i zleceniobiorców, z uwagi na to, że pracodawcą lub zleceniodawcą jest agencja pracy tymczasowej. Bez znaczenia jest forma finansowania noclegów.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 14 czerwca 2018 r. ©?

—Aleksandra Tarka

sygnatura akt: I SA/Po 352/18

Komentarz eksperta

Michał Krysik, doradca podatkowy w kancelarii LSW Leśnodorski Ślusarek i Wspólnicy sp.k.

Komentowany spór jest pokłosiem wyroku TK z dnia 8 lipca 2014 r. (K 7/13) w sprawie nieodpłatnych świadczeń pracowniczych. Do czasu jego wydania zarówno organy, jak i sądy były skore do uznawania wielu świadczeń na rzecz pracowników/zleceniobiorców (w tym takich jak w komentowanym wyroku) do przychodów z nieodpłatnych/częściowo nieodpłatnych świadczeń. Po wyroku TK stanowisko organów ewoluowało, a przynajmniej organom zostały wskazane pewne wytyczne mające ułatwić ocenę kwestii powstawania przychodu w tego typu sprawach, choć jak widać na ich tle również powstają różnice interpretacyjne.

Wydaje się, że WSA w Poznaniu, uwzględniając przedstawiony stan faktyczny, zasadnie opowiedział się po stronie pracodawcy uznając, że zapewnienie zakwaterowania w takim przypadku nie stanowi realnej korzyści majątkowej pracowników/zleceniobiorców, lecz służy osiągnięciu celów pracodawcy. Dla oceny tego typu zdarzeń kluczowa jest ocena powodu, z jakiego pracodawca zapewnia pracownikom zakwaterowanie. WSA w Poznaniu wskazał również, że charakterystykę nieodpłatnych świadczeń spełnianych na rzecz pracowników należy także odnieść do zleceniobiorców, wykonujących powierzone zlecenie.

W podobnym duchu (po wyroku TK) wypowiedział się już m.in. WSA we Wrocławiu w wyroku z 24 czerwca 2016 r. (I Sa/Wr 316/16), w którym wskazał, że „kryterium wyróżnienia nieodpłatnych świadczeń stanowiącym przychód pracownika musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Chodzi zatem o korzyści, które pracownik otrzymuje do własnej dyspozycji, którymi może swobodnie zarządzać i rozporządzać, przeznaczając je na zaspokojenie własnych potrzeb".

Agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony. Ponadto zdarza się, że współpracuje z osobami zatrudnionymi na podstawie umów cywilnych i kieruje je do kontrahentów celem wykonywania konkretnych czynności. Firma przez swoje oddziały działa na terenie całej Polski.

Czytaj także: Praca tymczasowa bez ochrony przedemerytalnej

Pozostało 94% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Nieruchomości
Trybunał: nabyli działkę bez zgody ministra, umowa nieważna
Materiał Promocyjny
Wykup samochodu z leasingu – co warto wiedzieć?
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona