Izba Skarbowa w Łodzi określiła w interpretacji sposób rozliczenia nieodpłatnych świadczeń dla pracowników.
Z pytaniem zwróciła się firma, która zawarła z operatorem sieci telefonicznej umową określającą, że jedyną opłatą za wszelkie rozmowy i transfer danych jest stały zryczałtowany abonament, bez limitu rozmów. Umowa nie wskazuje stawki za jedną minutę połączenia, co uniemożliwia wycenę połączeń. Pracownicy korzystają z telefonów w celach służbowych, jednak firma chce dopuścić możliwość okazjonalnego wykorzystywania ich do celów prywatnych.
Wnioskodawca zapytał, czy w tej sytuacji wykonywanie rozmów prywatnych z telefonu służbowego powoduje powstanie po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy, od którego jako płatnik powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. Jeśli tak, to w jaki sposób przychód ten należy obliczyć, gdyż nie jest możliwe ustalenie faktycznego kosztu rozmów prywatnych w ramach abonamentu.
Dyrektor IS wskazał w odpowiedzi, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. wartość nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13) „inne nieodpłatne świadczenie", o którym mowa w tym przepisie, oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika. O nieodpłatnym świadczeniu mówimy wówczas, gdy wystąpi zdarzenie, którego skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy i charakter korzyści uzyskanej kosztem innego podmiotu.
W opisanej sprawie nie można ustalić kosztów połączenia, dzieląc wartość abonamentu przez minuty rozmów przeprowadzonych w celach prywatnych na podstawie billingu. Wynik takiego działania nie prowadzi do prawidłowego określenia kosztów.