Sezonowość działalności gospodarczej często skłania przedsiębiorców prowadzących tego typu aktywność do podejmowania działań o charakterze inwestycyjnym ściśle związanych z konkretnym sezonem. Tak się zdarza w przypadku firm prowadzących działalność na rynku usług turystycznych, sportowych lub rekreacyjnych, które – nabywając składniki majątku często o znacznej wartości – przewidują ich wykorzystywanie wyłącznie w jednym okresie prowadzenia działalności gospodarczej, z góry zakładając ich zbycie po zakończeniu sezonu. Przykładem mogą być szkoły żeglarskie czy windsurfingowe, które zabiegając o klientów, konkurują jakością świadczonych usług i nowoczesnością posiadanego sprzętu i dlatego decydują się przed sezonem wakacyjnym na zakup nowych zestawów sprzętu pływającego o wartości przekraczającej 3500 zł. Jednocześnie firmy takie zakładają, że niezwłocznie po zakończeniu okresu wakacyjnego sprzęt ten zostanie sprzedany. W takim przypadku pojawia się zazwyczaj pytanie o to, czy takie rzeczowe składniki majątku są środkami trwałymi, a w konsekwencji o to, czy przedsiębiorca ma prawo do jednorazowego zaliczenia poniesionych wydatków na nabycie tego typu składników majątku w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22 a ust. 1 ustawy o PIT (art. 16a ust. 1 ustawy o CIT) wydatki na nabycie środków trwałych są kosztem poprzez odpisy amortyzacyjne. Amortyzacji bowiem podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania wskazane tymi przepisami składniki majątku, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Przewidywany przez podatnika okres używania takich składników majątku musi jednak być dłuższy niż rok. Oznacza to, że jeśli składniki majątku mają być wykorzystywane jedynie przez kilka miesięcy w roku, a następnie zbyte, to nie podlegają amortyzacji. W efekcie, jeżeli zachowane zostaną ogólne warunki pozwalające na zaliczenie konkretnego wydatku związanego z ich nabyciem lub wytworzeniem w ciężar kosztów podatkowych, to wydatki takie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Zdarza się jednak, że pomimo początkowego przeznaczenia takiego składnika majątku do krótkotrwałego używania w rzeczywistości będzie wykorzystywany przez okres dłuższy niż rok. W takim przypadku, jeżeli składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł nie zostaną zaliczone do środków trwałych z uwagi na przewidywany okres ich używania, a okres ten w rzeczywistości przekroczy rok, to w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął, konieczne będzie skorygowanie dotychczasowych rozliczeń. Korekta ta będzie polegała na:
- zaliczeniu danego składnika majątku do środków trwałych,
- zmniejszeniu kosztów uzyskania przychodów o różnicę pomiędzy ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych przypadającą na okres ich dotychczasowego używania obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych,
