W ujęciu rachunkowym przedmiot leasingu finansowego zaliczany jest do aktywów trwałych korzystającego („Środki trwałe" lub „Wartości niematerialne i prawne"), który dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych. Finansujący traktuje go natomiast jak aktywa finansowe z tytułu należności (Wn „Pozostałe rozrachunki" – rozrachunki z korzystającym z tytułu przedmiotu leasingu). O rozliczeniu podatkowym i ewidencji księgowej umowy leasingu finansowego po stronie korzystającego pisaliśmy szczegółowo w artykule „Jak rozliczyć podatkowo i bilansowo leasing finansowy" w Rzeczpospolitej z 4 kwietnia 2018 r.
Operacje gospodarcze związane z leasingiem finansowym w księgach rachunkowych finansującego wymagają w księgach zapisów, jakie zestawiono >w tabeli.
Z aktywów obrotowych
Jeżeli przekazane w leasing finansowy składniki majątku były wcześniej wykazane w ewidencji aktywów obrotowych finansującego (towary, produkty gotowe), wówczas ich wartość netto powinna być przeniesiona z odpowiednich kont aktywów obrotowych na konto „Pozostałe rozrachunki" (rozrachunki z korzystającym z tytułu przedmiotu leasingu), na którym ujmuje się je w wartości inwestycji leasingowej netto. Wartość ta składa się z należnych finansującemu opłat leasingowych, wynikających z umowy leasingu finansowego – z wyłączeniem warunkowych opłat leasingowych, których kwota uzależniona jest od przyszłych czynników, takich jak rynkowe stopy procentowe, stopień zużycia przedmiotu umowy, czy indeksy cen – oraz ewentualnej niegwarantowanej wartości końcowej, przypadającej na rzecz finansującego, zdyskontowanych za pomocą stopy procentowej leasingu, czyli stopy dyskontowej aktualnej w dacie rozpoczęcia leasingu finansowego. Operacja ta może być zaewidencjonowana:
Wn „Pozostałe rozrachunki" – rozrachunki z korzystającym z tytułu przedmiotu leasingu;
Ma „Towary" lub „Produkty gotowe".
