CIT: czy korzystanie z oprogramowania podlega podatkowi u źródła

Tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 maja 2019 r. (0111-KDIB1-2.4010.104.2019.1.MS).

Spółka planuje zawrzeć umowę, na podstawie której zostanie jej udzielona licencja na korzystanie z programu komputerowego. Nie jest to tzw. licencja użytkownika końcowego (end-user), ponieważ licencjodawca wyraził zgodę na udzielanie dalszych sublicencji przez spółkę. Licencjodawca jest chorwackim rezydentem podatkowym i nie prowadzi w Polsce zakładu podatkowego w rozumieniu umowy polsko-chorwackiej.

Czytaj także: CIT: wydatki na oprogramowanie w kosztach bez limitu - wyrok WSA

Spółka powzięła wątpliwość co do konieczności pobrania tzw. podatku u źródła w odniesieniu do wynagrodzenia wypłaconego przez nią na rzecz zagranicznego podmiotu za korzystanie z programu komputerowego. W związku z tym wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w której stwierdziła, że z przepisów umowy polsko-chorwackiej nie wynika, aby wynagrodzenie za korzystanie z oprogramowania stanowiło należności licencyjne w rozumieniu tej umowy i jako takie, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Wskazał, że gdy na podstawie umowy o korzystanie z oprogramowania w ramach licencji innej niż licencja end-user dochodzi do zapłaty, to zapłatę tę należy zakwalifikować jako należność z tytułu praw autorskich. W związku z tym, taka należność przekazywana podmiotowi zagranicznemu będzie należnością licencyjną w rozumieniu umowy polsko – chorwackiej. W rezultacie spółka będzie zobowiązana pobrać jako płatnik podatek dochodowy od należności wypłaconych na rzecz podmiotu zagranicznego.

Komentarz eksperta

Adrian Błaszkiewicz, konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC

Przychody z praw autorskich i praw pokrewnych (w tym należności licencyjne za korzystanie z programu komputerowego) na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zasadniczo podlegają opodatkowaniu w Polsce tzw. podatkiem u źródła. Podmiot wypłacający takie należności jest co do zasady zobowiązany do poboru podatku w zryczałtowanej wysokości i wpłacenia go do urzędu skarbowego. Zasady te stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO). Tym samym należności licencyjne za korzystanie z programu komputerowego wypłacane na rzecz podmiotu zagranicznego są opodatkowane według zasad przewidzianych w konkretnej umowie.

W omawianej sprawie zastosowanie znajdzie umowa polsko-chorwacka, zgodnie z którą należności licencyjne to „wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, oraz patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub urządzenia przemysłowego, handlowego, lub naukowego, jak również za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej".

Niektóre UPO zawierają odmienne definicje należności licencyjnych, które jednoznacznie zawierają odwołanie do programów komputerowych. Przykładowo UPO między Polską a Kazachstanem wskazuje, że należności licencyjne to „wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z programami komputerowymi (...)".

Mając na uwadze różny zakres tych definicji można stwierdzić, że aby wynagrodzenie za korzystanie z programu komputerowego podlegało opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce jako należności licencyjne, zasadniczo konieczne jest, aby dana umowa wprost wymieniała, w katalogu opłat stanowiących należności licencyjne, wynagrodzenie (licencję) za korzystanie z programu komputerowego. Podobne wnioski wynikają z orzeczeń sądów administracyjnych np. z wyroku WSA w Gliwicach z 30 stycznia 2019 r. (I SA/Gl 925/18) lub wyroku NSA z 20 marca 2018 r. (II FSK 814/16).

Skoro zatem w umowie polsko-chorwackiej brak jest wskazania, że wynagrodzenie za korzystanie z programu komputerowego stanowi należności licencyjne w rozumieniu tej umowy, to generalnie nie ma podstaw do stwierdzenia, że wynagrodzenie podlega podatkowi u źródła w Polsce. Zasadniczo więc takie wynagrodzenie stanowiłoby element kalkulacyjny zysków przedsiębiorstwa, które zgodnie z postanowieniami umowy polsko-chorwackiej podlegałyby opodatkowaniu wyłącznie w Chorwacji.