Zwolniony dochód spółki zagranicznej może być opodatkowany CIT

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 14 marca 2017 r. (I SA/Gl 1350/16).

Wnioskodawca (spółka akcyjna), nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 30 dni bezpośrednio bądź pośrednio posiada bądź będzie posiadał co najmniej 25 proc. udziałów w kapitale/praw głosu w organach stanowiących luksemburskiej spółki (spółka zagraniczna). 50 proc. przychodów osiąganych przez spółkę zagraniczną może pochodzić z tzw. pasywnych źródeł przychodów opodatkowanych stawką przekraczającą 28,22 proc. Może się jednak zdarzyć, że po spełnieniu warunków przewidzianych w prawie luksemburskim wybrane przychody będą zwolnione z opodatkowania.

Spółka zagraniczna jest obecnie jedynym wspólnikiem polskiej spółki z o.o. (spółka polska). Planowane jest dobrowolne umorzenie za wynagrodzeniem części udziałów posiadanych przez spółkę zagraniczną w spółce polskiej. Przychód spółki zagranicznej z tego tytułu przekroczy 250 000 euro. Dodatkowo, z uwagi na spełnienie warunków wskazanych w prawie luksemburskim, przychód ten zostanie zwolniony od podatku dochodowego. Nie będzie podlegał jednak zwolnieniu na podstawie dyrektywy Rady 2011/96/UE z 30 listopada 2011 r.

Wnioskodawca spytał czy dochód osiągnięty przez spółkę zagraniczną będzie dochodem CFC opodatkowanym CIT w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy, pomimo tego, że spółka zagraniczna posiada więcej niż 25 proc. udziałów w kapitale spółki polskiej i ponad 50 proc. jej przychodów to tzw. przychody pasywne, to nie będzie ona CFC dla wnioskodawcy. Spółka zagraniczna nie spełnia bowiem trzeciego z warunków, który przewiduje, że co najmniej jeden z pasywnych przychodów spółki zagranicznej musi podlegać w państwie jej siedziby lub zarządu opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego 14,25 proc. lub niższej lub zwolnieniu lub wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, chyba że przychód ten jest zwolniony od opodatkowania na podstawie dyrektywy. Wnioskodawca wskazał, że w związku z tym, iż zwolnienie z opodatkowania przychodu z transakcji sprzedaży udziałów w celu ich dobrowolnego umorzenia obwarowane zostało w prawie luksemburskim określonymi warunkami, to zwolnienie to nie jest zwolnieniem, o którym mowa w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. c ustawy o CIT, a zatem dochód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Organ podatkowy w interpretacji z 13 czerwca 2016 r. (IBPB-1-1/4510-92/16/DW) uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Zdaniem organu, spółka zagraniczna spełnia wszystkie warunki konieczne do uznania jej za CFC. Skoro jej dochód zostanie zwolniony z opodatkowania w Luksemburgu, a zwolnienie to nie będzie wynikało z dyrektywy, to spełniony zostanie trzeci z warunków, a tym samym dochód spółki zagranicznej będzie opodatkowany CIT w Polsce.

WSA oddalając skargę zgodził się z organem. Powołał się na reguły wykładni językowej i wskazał, że ustawodawca objął ww. przepisem wszystkie zwolnienia bez względu na to czy ich zastosowanie jest uzależnione od spełnienia określonych warunków w państwie siedziby. Jedynym ograniczeniem jego zastosowania jest zwolnienie na podstawie przepisów dyrektywy. Skoro zatem ustawodawca wyłączył tylko to zwolnienie, to przepis ten nie dotyczy zwolnień przysługujących spółce zagranicznej na podstawie prawa lokalnego. Tym samym, sąd uznał, że spółka zagraniczna jest CFC dla wnioskodawcy, a zatem jej przychód będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

—Jakub Stachura, współpracownik zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte

Komentarz eksperta

Natalia Matuszak, konsultantka w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte

Praktyka funkcjonowania przepisów o CFC wskazuje, że ich interpretacja budzi wątpliwości podatników, często prowadząc do sporu z organem podatkowym, w tym m.in. w zakresie wpływu lokalnych zwolnień lub wyłączeń przewidzianych w państwie siedziby na stosowanie przepisów o CFC w Polsce.

Ustawa o CIT przewiduje, że spółka zagraniczna stanowi CFC, jeśli łącznie są spełnione warunki dotyczące (z wyłączeniem spółek z rajów podatkowych oraz z krajów, z którymi Polska lub UE nie zawarły umowy dotyczącej wymiany informacji podatkowych – w ich przypadku nie ma potrzeby spełnienia poniższych przesłanek):