Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który odmówił zwolnienia z PIT dla kwot niwelujących szkody wypadków przy pracy.
Kanwą sporu była interpretacja. Spółka z branży wydobywczej wyjaśniła, że prowadząc specyficzną działalność, narażona jest na ryzyko wystąpienia wypadków przy pracy. Zobowiązana jest m.in. na podstawie art. 444 § 1 kodeksu cywilnego do rekompensaty kosztów wywołanych uszkodzeniem ciała pracownika lub rozstrojem zdrowia.
Spółka swoje obowiązki realizuje w ten sposób, że zwraca lub bezpośrednio finansuje poszkodowanym w wyniku wypadku przy pracy obecnym i byłym pracownikom udokumentowane fakturami i rachunkami koszty leczenia czy rehabilitacji. Mieszczą się w tym m.in. koszty nabycia specjalistycznej aparatury rehabilitacyjnej, przedmiotów ortopedycznych (kul, protez, gorsetów) i aparatów słuchowych.
Firma jako pracodawca i płatnik zapytała, czy wypłacone lub finansowane na podstawie art. 444 § 1 k.c. świadczenia dla obecnych i byłych pracowników korzystają ze zwolnienia od PIT?
Fiskus odpowiedział, że nie. Zauważył, że zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, o które pyta spółka, objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych do nich. Do objęcia nim odszkodowania niezbędne jest, aby z przepisów (tj. ustaw lub wykonawczych) wynikały wprost wysokości lub zasady ustalania otrzymanego odszkodowania. Co prawda urzędnicy nie mieli wątpliwości, że art. 444 § 1 k.c. określa zakres i sposób naprawienia szkody. Ale nie zawiera już dodatkowego elementu, istotnego dla zwolnienia, tj. nie normuje wysokości odszkodowania lub zasad jego ustalania. Tym samym fiskus uznał, że świadczenia wypłacane przez pracodawcę u beneficjentów podlega opodatkowaniu PIT.