Niemiecki paragon nie jest dokumentem księgowym

Jeżeli podatnik nie dysponuje dowodami spełniającymi warunki wynikające z krajowych przepisów, to poniesionych za granicą wydatków nie ujmie w kosztach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Publikacja: 27.05.2019 06:05

Niemiecki paragon nie jest dokumentem księgowym

Foto: 123RF

Przedsiębiorca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług budowlanych oraz remontowych. Podczas realizacji zleceń na terenie Niemiec, do celów realizacji tych zleceń często kupuje niezbędne materiały w niemieckich marketach budowlanych. Zakupy są dokumentowane przez niemieckich dostawców fakturami i fakturami uproszczonymi wystawionymi na podstawie niemieckich przepisów. Czy można do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć wydatki poniesione na terenie Niemiec i udokumentowane niemieckimi fakturami uproszczonymi wyglądającymi jak znane w Polsce paragony, lecz niezawierającymi danych nabywcy? – pyta czytelnik.

Czytaj także: Paliwo z zagranicy w kosztach na podstawie paragonu

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien łącznie spełniać następujące warunki:

? pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

? nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT,

? być właściwie udokumentowany.

Sposób potwierdzenia zakupu

Ustawa o PIT nie określa sposobu dokumentowania poniesionych wydatków. W przypadku prowadzenia przez podatnika podatkowej księgi przychodów i rozchodów, sposób prowadzenia księgi oraz dokumentowanie znajdujących się w niej zapisów określa rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej: rozporządzenie).

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są przede wszystkim faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami (zob. § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia). Stosownie do § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są także inne dowody księgowe, wymienione w § 13 i 14 rozporządzenia, stwierdzające fakt przeprowadzenia operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem. Muszą one zawierać co najmniej:

a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres przeprowadzenia operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, to wystarcza podanie jednej daty,

c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

– oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie z § 14 rozporządzenia pewne wydatki mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi, czyli dokumentami zaopatrzonymi w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków. Zakup materiałów budowlanych niezbędnych do realizacji zleceń budowlanych i remontowych na terenie Niemiec nie został jednak wymieniony w tej grupie wydatków.

Język i waluta

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała. Dopuszczalne jest stosowanie ogólnie przyjętych skrótów. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, to podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po kursie obowiązującym w dniu dokonania operacji, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o PIT. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 rozporządzenia).

Zgodnie z rozporządzeniem

Odrębnymi przepisami do których odsyła § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, jest przy tym polska ustawa o VAT, a nie każda inna ustawa podatkowa obowiązująca w danym kraju, np. w Niemczech.

Organy podatkowe przyjmują, że jeżeli rachunki uproszczone, dokumentujące zakup na terenie Niemiec materiałów budowlanych, wystawione zgodnie z przepisami niemieckimi, nie zawierają danych wymaganych ustawą o VAT oraz rozporządzeniem ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (DzU z 2005 r. nr 165, poz. 1373 ze zm.), tj. danych nabywcy, to nie mogą być uznane za dowody księgowe, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia.

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, dowody pozwalające na udokumentowanie poszczególnych wydatków zostały ściśle określone. Jeżeli zatem podatnik nie będzie dysponował dokumentami potwierdzającymi nabycie materiałów budowlanych spełniającymi warunki wynikające z ww. przepisów rozporządzenia, to poniesione wydatki nie będą mogły być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Niemieckie faktury uproszczone (niezawierające danych nabywcy) nie mogą więc dokumentować wydatków jako kosztów uzyskania przychodów (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 grudnia 2018 r., 0115-KDIT3.4011.520. 2018. 3.WM).

Autor jest doradcą podatkowym

Podstawa prawna: rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 728 ze zm.)

Przedsiębiorca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług budowlanych oraz remontowych. Podczas realizacji zleceń na terenie Niemiec, do celów realizacji tych zleceń często kupuje niezbędne materiały w niemieckich marketach budowlanych. Zakupy są dokumentowane przez niemieckich dostawców fakturami i fakturami uproszczonymi wystawionymi na podstawie niemieckich przepisów. Czy można do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć wydatki poniesione na terenie Niemiec i udokumentowane niemieckimi fakturami uproszczonymi wyglądającymi jak znane w Polsce paragony, lecz niezawierającymi danych nabywcy? – pyta czytelnik.

Pozostało 90% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Spadki i darowizny
Poświadczenie nabycia spadku u notariusza: koszty i zalety
Podatki
Składka zdrowotna na ryczałcie bez ograniczeń. Rząd zdradza szczegóły
Ustrój i kompetencje
Kiedy można wyłączyć grunty z produkcji rolnej
Sądy i trybunały
Sejm rozpoczął prace nad reformą TK. Dwie partie chcą odrzucenia projektów