Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli nadaje się ono do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Ustawodawca wskazuje dalej, że znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna (nie tylko towaru, ale i opakowania) oraz melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Najczęściej znak towarowy stanowi po prostu logo lub nazwę przedsiębiorstwa. Należy pamiętać, że poprzez znak towarowy ustawodawca rozumie także znak usługowy, a zatem oznaczenie używane do odróżnienia usług jednego przedsiębiorstwa od usług innego przedsiębiorstwa.
Upoważnienie
Uprawniony do znaku towarowego może udzielić upoważnienia do używania swojego znaku, zawierając odpowiednią umowę licencyjną. Umowa taka wymaga zachowania formy pisemnej, pod rygorem nieważności. Jej strony, tj. licencjodawca i licencjobiorca ustalają w niej kwestie korzystania ze znaku towarowego - zakres rzeczowy i terytorialny, okres trwania, płatność czy możliwość sublicencjonowania (czyli dalszego użyczania prawa do znaku kolejnym podmiotom). Przede wszystkim w umowie licencyjnej należy określić:
- ograniczenia w korzystaniu ze znaku towarowego przez licencjobiorcę (licencja ograniczona), jeżeli takie są przewidywane lub
- brak takich ograniczeń oznaczający dla licencjobiorcy taki sam zakres prawa do korzystania ze znaku jaki posiada licencjodawca (licencja pełna).
Na produktach i opakowaniach
Używanie znaku towarowego sprowadza się w szczególności do umieszczania znaku na towarach lub ich opakowaniach, oferowania i wprowadzania tych towarów do obrotu, ich imporcie lub eksporcie oraz składowaniu w celu ofiarowania i wprowadzania do obrotu, oferowania lub świadczenia usług pod danym znakiem, umieszczania znaku na dokumentach związanych z wprowadzeniem towarów do obrotu lub związanych ze świadczeniem usług, a w końcu posługiwania się znakiem w celu reklamy. Jest to oczywiście katalog otwarty, a zatem wymieniający jedynie przykłady korzystania ze znaku towarowego. W umowie licencyjnej należy również wskazać obszar, na którym licencja obowiązuje (np. terytorium Polski) oraz jej okres (np. dwa lata), a także związane z nią płatności. Licencja najczęściej jest odpłatna – strony umowy określają odpowiednią wysokość opłat za korzystanie ze znaku towarowego. Licencjobiorca może jednak udzielić także licencji nieodpłatnej. W umowie można również zastrzec wyłączność korzystania ze znaku towarowego na rzecz jednego licencjobiorcy (licencja wyłączna), jednak jeśli umowa nie zawiera takiej klauzuli, to udzielenie licencji jednej osobie nie wyklucza możliwości udzielenia licencji innym osobom, a także korzystania ze znaku towarowego przez uprawnionego (licencja niewyłączna). Udzielenie dalszej licencji przez licencjobiorcę (czyli tzw. sublicencji) może mieć miejsce jedynie za zgodą uprawnionego do znaku towarowego. Co ważne, gdy uprawniony do znaku towarowego posiada prawo ochronne do tego znaku wpisane w odpowiednim rejestrze prowadzonym przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, możliwe jest wpisanie udzielonej licencji do takiego rejestru. Uprawniony z licencji wyłącznej może w takim przypadku na równi z uprawnionym do znaku towarowego dochodzić roszczeń z powodu naruszenia prawa do danego znaku, chyba że umowa licencyjna stanowi inaczej.