– Zastanawiam się nad rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na pośrednictwie przy sprzedaży przez internet. Czy w tego rodzaju działalności moim przychodem będzie prowizja, czyli różnica między kwotą wpłaconą mi przez kupującego a kwotą, którą ja wpłacę producentowi? – pyta czytelnik.
Tak.
Podobną kwestię rozstrzygnęła ostatnio Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 26 kwietnia 2016 r. (IBPB-1-1/4511-175/ 16/WRz). Z pytaniem zwrócił się mężczyzna, który zamierza otworzyć i prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży przez internet przy wykorzystaniu modelu logistycznego zwanego dropshippingiem. Działalność ta będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe (PKD 47.91, 46.18, 46.19). Rolą wnioskodawcy będzie zbieranie zamówień, inkasowanie wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy oraz przesłanie zamówienia do dostawcy, który znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej. Otrzymaną od kupującego kwotę wnioskodawca każdorazowo przeleje do sprzedającego po uprzednim potrąceniu prowizji za pośrednictwo. Dostawca zrealizuje wysyłkę bezpośrednio do klienta, pozostając nieujawniony względem niego. Klientowi zostanie wystawiony rachunek za pośrednictwo handlowe, opiewający na kwotę w wysokości marży, jaką uzyska za pośredniczenie w sprzedaży danego produktu.
Mężczyzna zapytał, co będzie jego przychodem z tytułu świadczeniu usług pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe lub sklep internetowy przy wykorzystaniu dropshippingu. Jego zdaniem będzie to prowizja. Wynika to z tego, że przedsiębiorca nigdy nie będzie właścicielem towaru, nie uzyska faktury ani rachunku potwierdzającego zakup. Nie będzie również importerem, ponieważ będzie jedynie pośredniczył w płatnościach i zamówieniach, a tym samym nie będzie sprowadzał towaru na własny rachunek ani w niczyim imieniu (nie będzie sprzedawcą).
Organ podatkowy zgodził się z tym stanowiskiem. Przypomniał, że zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy o PIT za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.
Według art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych, które są wymienione w art. 23. Z kolei w myśl art. 24 ust. 2 ustawy o PIT u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.
