Od marca 2016 r. zatrudniam pracownika, któremu powierzyłem samochód osobowy. Zgodnie z umową o pracę pracownik może korzystać z pojazdu także w celach prywatnych. Z pojazdu pracownik korzysta nieodpłatnie (ponosi jedynie koszty paliwa). W związku z udostępnieniem samochodu osobowego do celów prywatnych będę doliczać do przychodu pracownika 250 zł (pracownik korzysta z samochodu o pojemności silnika do 1600 cm3). Rozumiem, że wartość tego nieodpłatnego świadczenia dla pracownika będzie dla mnie kosztem uzyskania przychodów. Czy dobrze myślę, że wydatek z tego tytułu należy, tak jak wydatki na wynagrodzenie pracownika, wpisywać do kolumny 12 podatkowej księgi przychodów i rozchodów? – pyta czytelnik.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Do przychodów pracownika (ze stosunku pracy) zalicza się zatem m.in. wartość innych nieodpłatnych świadczeń zapewnianych pracownikowi.
W myśl art. 12 ust. 2a ustawy o PIT wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
1) 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;