Wspólnicy spółki cywilnej rozliczają podatkowe koszty proporcjonalnie do udziału w zysku. Ta zasada obowiązuje także wtedy, gdy spółka płaci za usługi wykonane przez firmę jednego ze wspólników. Potwierdza to interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach.
Wystąpiła o nią lekarka, która prowadzi swój gabinet. Jednocześnie jest wspólnikiem świadczącej usługi lecznicze spółki cywilnej o statusie niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej. Wspólników jest trzech, mają równe prawa do udziału w zyskach. Spółka podpisała kontrakt z NFZ. Aby go wykonać, musi korzystać z usług podwykonawców. Jednym z nich jest lekarka. Jako przedsiębiorca (właściciel jednoosobowej działalności gospodarczej) podpisała umowę-zlecenie ze spółką. Dotyczy świadczenia usług leczniczych (tj. lekarza medycyny pracy i medycyny rodzinnej). Na koniec miesiąca wystawia fakturę.
Jak ją rozliczyć? Czy wydatki na usługi medyczne są kosztem spółki? Czy należy je podzielić proporcjonalnie?
Lekarka twierdzi, że wydatki mogą być podatkowym kosztem dla spółki, a co za tym idzie, dla jej wspólników. Mają bowiem związek z przychodem (umowa jest podpisywana po to, aby wykonać kontrakt z NFZ). Zdaniem lekarki w opisanej sytuacji nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT. Przepis ten wyłącza z kosztów wartość własnej pracy podatnika. Natomiast usługi na rzecz spółki cywilnej wykonywane są przez odrębnego przedsiębiorcę. Zakaz ujmowania faktury w kosztach zmusiłby ją do podpisania umów z innymi podwykonawcami. Ich usługi mogłyby się okazać droższe i gorsze, co wyraźnie wpłynęłoby na sytuację finansową spółki.
Skarbówka zgodziła się z tym stanowiskiem. Jak czytamy w interpretacji, jeśli jeden ze wspólników świadczy usługi dla spółki cywilnej jako przedsiębiorca, to mamy do czynienia z transakcją między dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Jeśli wydatki mają związek z działalnością spółki, można je zaliczyć do jej podatkowych kosztów. U wspólników rozlicza się je proporcjonalnie do udziału w zyskach.
