2018 rok przyniósł kolejne zmiany w podatkach dochodowych. Na mocy przeprowadzonej nowelizacji ustawodawca znacznie ograniczył katalog wydatków, które mogą zostać zakwalifikowane przez podatnika jako koszty podatkowe. Wśród nowości należy wskazać ograniczenie prawa do włączania do kosztów uzyskania przychodu kwot związanych z usługami i wartościami o charakterze niematerialnym i prawnym.
Zmiany te są przejawem polityki dążącej do uszczelnienia systemu podatkowego. Co to oznacza dla podatników?
Kwota wolna wynosi 3 000 000 zł
Restrykcje znajdą zastosowanie jedynie w stosunku do nadwyżki kosztów na usługi niematerialne ponad kwotę 3 000 000 zł. Wydatki poniżej tej kwoty są nielimitowane. W sytuacji gdy rok podatkowy podatnika trwa krócej lub dłużej niż 12 miesięcy, granica obliczana jest poprzez pomnożenie kwoty 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy.
Jeśli kwota graniczna zostanie przekroczona, to po stronie podatnika powstanie obowiązek wyliczenia problematycznego limitu. Wyłączeniu z kosztów podatkowych podlegają wydatki w części, w jakiej w danym roku przekroczą 5 proc. EBITDA, tj. kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł pomniejszonych o wartość odpisów amortyzacyjnych i odsetek zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów.
Konstrukcja art. 15e ustawy o CIT budzi pewne wątpliwości interpretacyjne. Wykładnia literalna nowego przepisu nie daje bowiem jasnej odpowiedzi na pytanie, jakie struktury objęte są zakresem jego zastosowania.