Warunki te są swoistym barometrem przy określeniu, czy konkretne świadczenie trzeba uznać za przychód pracownika. Wyrok TK powoduje, że w wielu przypadkach fiskus zmienia dotychczasowe stanowisko.
Zwrot dla pracownika mobilnego
Nowe podejście widać choćby w interpretacji wydanej przez dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 grudnia 2015 r. (IPPB4/4511-3-95/15-2/JK3). W pytaniu do organu wnioskodawca wskazał, że jego pracownicy wykonują na zlecenie spółki różne zadania wymagające od nich przemieszczania się po terenie ustalonym jako ich miejsce pracy, w zależności od aktualnych potrzeb. Wnioskodawca zawiera z zatrudnionymi umowy o korzystaniu z prywatnych samochodów (za ich zgodą) do przejazdów w obszarze wskazanym jako ich miejsce pracy i realizacji zadań zleconych przez spółkę. Dlatego pokrywała ona koszty używania przez etatowca prywatnego auta do celów służbowych na podstawie tzw. kilometrówki. Początkowo fiskus odmówił przyznania racji spółce i uznał, że zwrot kosztów za używanie prywatnego samochodu w celach służbowych do jazd lokalnych będzie przychodem pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Należy go więc opodatkować z innymi przychodami ze stosunku pracy.
Inaczej po skardze
Dopiero po wniesieniu przez spółkę skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego organ podatkowy zmienił interpretację. Uznał, że otrzymywana przez pracownika kwota wypłacana jako zwrot kosztów poniesionych przez niego za użycie prywatnego samochodu w jazdach lokalnych (niebędących podróżą służbową w rozumieniu kodeksu pracy) nie powoduje powstania u niego przychodu podlegającego PIT. Spółka zaś jako płatnik nie powinna do przychodów pracownika z angażu doliczać wypłacanego świadczenia. Stanowi ono bowiem zwrot kosztów używania samochodu prywatnego w celach służbowych do jazd lokalnych.
Korzystne zmiany fiskusa widać także w jednej z ostatnich interpretacji. Zgodnie z nią nie stanowią przychodu świadczenia polegające na zapewnieniu pracownikom dojazdu do domu po godzinach pracy. Na podstawie przepisów wewnętrznych spółka zapewniała transport ze swojej siedziby do miejsca zamieszkania pracownikom, którzy musieli być w firmie po godz. 21, gdyż polecono im godziny nadliczbowe. Urząd wskazał, że takie świadczenia gwarantują higieniczne i bezpieczne warunki pracy i służą jej organizacji (umożliwiają prawidłowe wykonywanie pracy).
Bezpiecznie do domu
Spółka wskazała, że skorzystanie przez pracowników ze świadczenia w postaci bezpłatnego transportu taksówkami bądź samochodami służbowymi z miejsca pracy do miejsca zamieszkania tym wykonujących pracę na polecenie pracodawcy w nadgodzinach porą wieczorową bądź nocną niewątpliwie następować będzie za zgodą pracownika. Fiskus uznał, że zapewnienie pracownikom transportu taksówkami lub samochodami służbowymi leżeć będzie wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie samych pracowników, którzy – gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków służbowych – nie mieliby powodu do korzystania z tej usługi (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lutego 2016 r., IPPB4/4511-1469/15-2/JK).
W podróży
Inaczej fiskus podchodzi do pokrycia kosztów transportu (np. dojazdu na lotnisko) temu, kto jedzie w delegację służbową. Organy podatkowe często podnoszą, że pracownik powinien sam zapewnić sobie przejazd na lotnisko i z lotniska w celu wykonania podróży służbowej w zakresie polecenia pracodawcy. I to zatrudniony musi pokryć wydatki z tym związane, niezależnie od tego, czy dojechałby tam środkami komunikacji miejskiej, taksówką, autem służbowym czy własnym. Zapewniając więc pracownikom dojazd w bezpieczny i szybki sposób w celu odbycia podróży służbowej, pracodawca zaoszczędził pracownikom wydatku, który musieliby ponieść. Wszystkie koszty związane ze świadczeniem pracy przez pracownika pokrywa pracodawca. Jednak z całą pewnością nie należą do nich wydatki związane ze zwrotem kosztów przejazdu do portu lotniczego – miejsca rozpoczęcia lub zakończenia podróży służbowej, pracy, położonego w tej samej miejscowości jak miejscowość, która wynika z karty charakterystyki stanowiska pracy, a będąca jednocześnie miejscem zamieszkania pracownika. Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 9 lipca 2015 r. (I SA/Po 872/14). Tym samym zapewnienie przejazdu taksówką lub autem służbowym jest dla pracownika korzyścią podlegającą opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.
