Zasady ustalania miejsca zamieszkania osoby fizycznej określa art. 3 ustawy o PIT. Znaczenie mają tutaj dwa elementy: długość pobytu lub ośrodek interesów życiowych. Według ww. przepisu za osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę, która przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym albo posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów międzynarodowych, których stroną jest Polska. Polską rezydencję podatkową można potwierdzić certyfikatem rezydencji wydanym przez urząd skarbowy w Polsce.
Czytaj także: Nowe prawo 2019: kopia certyfikatu rezydencji tylko dla nielicznych
Jeśli cudzoziemiec przebywa w Polsce dłużej niż 183 w tym samym roku kalendarzowym, to może on być traktowany jako polski rezydent. Oznacza to, że jego dochody będą opodatkowane w Polsce.
Informacja z ZUS
Z kolei zaświadczenie A1 jest potrzebne w przypadku wykonywania pracy za granicą, w celu potwierdzenia któremu ustawodawstwu dotyczącemu ubezpieczeń społecznych podlega pracownik. Wniosek do ZUS o wydanie zaświadczenia na formularzu A1 może złożyć sam pracownik, pracodawca lub osoba prowadząca własną działalność gospodarczą. Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia UE 987/2009 na wniosek zainteresowanego lub pracodawcy instytucja właściwa państwa członkowskiego, którego ustawodawstwo ma zastosowanie (...), poświadcza, że to ustawodawstwo ma zastosowanie, oraz w stosownych przypadkach wskazuje, jak długo i na jakich warunkach ma ono zastosowanie. W przypadku pracownika wykonującego pracę za granicą, który posiada zaświadczenie A1, podleganie ustawodawstwu polskiemu oznacza opłacanie składek w Polsce, do polskiego oddziału ZUS. Zaświadczenie A1 jest wydawane na 12 miesięcy.
Przykład