W wydanej opinii Szef KAS stwierdził po pierwsze, że biorąc pod uwagę brzmienie generalnej klauzuli przeciwko nadużyciom podatkowym, „w zależności od okoliczności danej sprawy osiągnięcie korzyści podatkowej może w jednej sytuacji pozostawać sprzeczne z celem i przedmiotem przepisu, zaś w innej być z nim zgodne". W jego ocenie korzyść podatkowa osiągnięta przez podatnika w rozpatrywanym przypadku nie jest sprzeczna z przedmiotem i celem przepisów ustawy o CIT przewidujących możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych i podatnik ma prawo w taki sposób wpływać na wysokość dochodu zwolnionego i dochodu do opodatkowania. Szef KAS wskazał ponadto na inne dwa kryteria odróżniające postępowanie podatnika od postępowania, do którego generalna klauzula antyabuzywna miałaby zastosowanie. Pierwsze z nich to kryterium ekonomiczne. W ocenie Szefa KAS, za obniżeniem stawek amortyzacyjnych przemawiają argumenty natury ekonomicznej. Dzięki niższej amortyzacji podatnik zwiększy efektywność wykorzystanej pomocy publicznej. Ponadto, firma odniesie dodatkową korzyść o charakterze ekonomicznym polegającą na lepszej prezentacji sytuacji finansowej w sprawozdaniu finansowym poprzez wykazanie w nim w wyniku niższej amortyzacji aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego o wyższej wartości. Szef KAS dostrzegł także, że obok uzasadnionych przesłanek ekonomicznych, drugim kryterium przemawiającym za brakiem osiągnięcia korzyści kwalifikującej się do stwierdzenia nadużycia podatkowego jest brak znamion działania sztucznego, wymienionych w art. 119c § 2 ordynacji podatkowej. Do powstania korzyści nie doszło bowiem przykładowo w wyniku nieuzasadnionego dzielenia operacji lub angażowania podmiotów pośredniczących.
Podstawa prawna: art. 16i ust. 5, art. 16j ust. 1 i art. 16k ust. 1, 2, 7 i 14 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 1036 ze zm.)
art. 119a i art. 119c § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 800 ze zm.)
Michał Sokołowski, doradca podatkowy, właściciel kancelarii doradztwa podatkowego
Omawianą opinię zabezpieczającą ocenić należy pozytywnie. Pojawia się jednak pytanie, na ile również podatnicy działający poza specjalną strefą ekonomiczną i niekorzystający ze zwolnienia z podatku dochodowego, a rozważający zmiany w realizowanej przez nich polityce podatkowej w kontekście obniżania lub podwyższania amortyzacji, mogą opierać się na wynikających z niej wnioskach. Niewątpliwie, w przypadku takich firm nie znajdzie zastosowania ekonomiczne uzasadnienie obniżenia stawki amortyzacyjnej z uwagi na chęć jak najbardziej efektywnego wykorzystania pomocy publicznej. W świetle opinii zabezpieczającej podatnicy powinni jednak szczegółowo analizować wpływ zmian w stawkach amortyzacyjnych na zaprezentowaną w sprawozdaniu finansowym sytuację finansową. Jeżeli podatnicy wykażą, że zmiana taka wpływa pozytywnie na sprawozdanie finansowe, tj. na poszczególne pozycje bilansu lub rachunku zysków i strat lub też wybrane wskaźniki finansowe, to taka argumentacja może okazać się dla nich pomocna przy ekonomicznym uzasadnieniu wybranej strategii amortyzacji podatkowej. Opinia zabezpieczająca potwierdza również, że obniżenie lub podwyższenie amortyzacji nie jest działaniem sztucznym i stojącym w sprzeczności z celem ustaw podatkowych. Wręcz przeciwnie – jest to instrument, którego stosowanie wprost umożliwia ustawa o CIT.
W rezultacie, przedmiotowa opinia zabezpieczająca niesie pomocne wnioski dla wszystkich podatników, nie tylko tych działających na terenie SSE. Zawiera ona argumenty nadające się do wykorzystania przy ewentualnych sporach z organami podatkowymi w zakresie zaplanowanych najbardziej efektywnych dla podatników strategii amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
