Od 1 stycznia 2016 r. zmieniły się przepisy podatkowe w zakresie momentu dokonywania korekty przychodów i kosztów. Ponieważ właśnie minął pierwszy rok obowiązywania nowych przepisów, ich praktyczne zastosowanie może jeszcze wywoływać wątpliwości. O czym zatem powinni pamiętać podatnicy sporządzający roczne rozliczenie CIT za 2016 r.?
Jak było do końca 2015 r.
Do końca 2015 r. w ustawach o podatku dochodowym nie były wskazane zasady, na jakich należało ujmować korekty przychodów i kosztów. W konsekwencji, podatnicy mieli wątpliwości czy korekty należy ujmować „na bieżąco" czy „wstecz". Organy podatkowe prezentowały co do zasady stanowisko, że niezależnie od przyczyn korekty należy ją rozliczyć w okresie, w którym został wykazany pierwotny przychód lub koszt, tj. zrobić korektę wstecz.
... a jak jest obecnie
Zgodnie z nowymi przepisami w tym zakresie (obowiązującymi od 2016 r.) korekta, która nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, rozliczana jest w okresie, w którym dokument korygujący został wystawiony lub otrzymany (odpowiednio art. 12 ust. 3j, art. 15 ust. 4i ustawy o CIT). W konsekwencji, korektę dokonaną na skutek nowych okoliczności – np. obniżenia ceny, udzielenia rabatu czy zwrotu towaru – należy rozliczyć na bieżąco, a nie jak w poprzednim stanie prawnym – wstecz.
Jeżeli w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnie przychodu lub osiągnie przychody niższe od kwoty zmniejszenia, to będzie zobowiązany zwiększyć koszty podatkowe o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody (art. 12 ust. 3k ustawy o CIT). Analogiczny przepis został również dodany w zakresie kosztów podatkowych (art. 15 ust. 4j ustawy o CIT).
Przykłady błędów i pomyłek
W ustawie o CIT nie zdefiniowano pojęć „błąd rachunkowy" i „oczywista omyłka". Jak wskazują organy podatkowe, pojęcia te należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Przykładowo, błędem rachunkowym będzie błędne podanie na fakturze cen, wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie nieprawidłowego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote. Z kolei za inną oczywistą omyłkę można uznać np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru czy nieprawidłowe ujęcie dowodu księgowego (np. interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 lipca 2016 r., ILPB3/4510-1-249/16-2/AO).
