Podatnicy zobligowani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, których przychody lub koszty przekroczą w roku podatkowym 2017 równowartość 10 mln euro, razem z deklaracją podatkową CIT-8 po raz pierwszy zostali zobowiązani do złożenia uproszczonego sprawozdania w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi (CIT-TP). Wzór takiego sprawozdania stanowi załącznik do rozporządzenia ministra rozwoju i finansów z 8 czerwca 2017 r. w sprawie określenia wzoru uproszczonego sprawozdania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (DzU poz. 1190). Sprawozdanie otrzymało postać formularza, którego uzupełnienie polega głównie na zakreśleniu odpowiednich pozycji. Finalna wersja formularza jest wynikiem uwzględnienia wielu uwag zgłaszanych w trakcie konsultacji publicznych w listopadzie 2016 r. W stosunku do poprzedniego projektu, formularz został znacząco skrócony oraz uproszczony w zakresie danych przedstawianych organom podatkowym. Z uwagi na brak precyzyjnych kryteriów w zakresie niektórych pozycji, uzupełnienie formularza CIT-TP może jednak wciąż sprawiać podatnikom trudności.
Jedną z takich kwestii może być ustalenie profilu funkcjonalnego przedsiębiorcy, który należy wskazać w części D formularza. Profil ten powinien wyznaczać pozycję podmiotu w danej grupie. Oznacza to, że podmiot o największym ryzyku powinien uzyskać istotną część przychodu, podczas gdy podmiot ponoszący niskie ryzyko powinien uzyskać raczej niewielki, stabilny poziom przychodów. Wśród profili funkcjonalnych możemy wskazać na przykład komisanta, producenta o rozbudowanych funkcjach i ryzyku czy dystrybutora o ograniczonym ryzku. Ustawodawca nie wskazuje jednak cech charakterystycznych wyróżnionych profili, które stanowiłyby wskazówkę dla podatnika. Przyporządkowanie podmiotu do określonej grupy wymaga od niego specjalistycznej wiedzy z zakresu cen transferowych.
Trzy typy dystrybutorów...
Poniżej wskazujemy cechy charakterystyczne profili funkcjonalnych, które mogą sprawić podatnikom najwięcej trudności. Chodzi o prowadzących działalność dystrybucyjną oraz produkcyjną.
W zależności od zakresu realizowanych funkcji oraz ponoszonych ryzyk, wyróżnia się trzy typy dystrybutorów:
1) Dystrybutor o rozbudowanych funkcjach i ryzykach jest podmiotem działającym we własnym imieniu i na własny rachunek, a także posiada tytuł własności do sprzedawanych towarów. Ponosi on największą odpowiedzialność związaną z działalnością dystrybucyjną. Do jego zadań należy nabywanie towarów, określanie cen ich sprzedaży, zaangażowanie w działalność marketingową i promocyjną, utrzymywanie własnej sieci dystrybucyjnej i stanów magazynowych. Wynagrodzenie tego podmiotu zależy od warunków rynkowych i popytu na sprzedawane towary. Ponosi on więc największe ryzyko rynkowe, nie mając gwarancji sprzedaży oferowanych towarów i osiągnięcia zysku. Z drugiej strony, ryzyko to związane jest jednocześnie z możliwością uzyskania znaczących zysków w przypadku dobrej koniunktury.