Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli osoby fizyczne mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.
Liczy się pobyt
Według art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych lub przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.
Przykład
Spółka z o.o. z siedzibą w Polsce zatrudnia pracowników w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracownicy od poniedziałku do piątku dojeżdżają do pracy do Czech, w celu dostarczania produktów spożywczych do czeskich sklepów. Pracownicy świadczą pracę od ośmiu do dziesięciu godzin dziennie, a po zakończeniu pracy wracają do Polski. Wynagrodzenie za pracę wypłaca polska firma. Pracownicy wykonują pracę za granicą przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym. W którym kraju trzeba opodatkować dochody pracowników z umowy o pracę?
W analizowanym przypadku zastosowanie ma umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W rozumieniu art.14 ust.2 tej umowy okres 183 dni dotyczy nieprzerwanego pobytu osoby za granicą w danym roku podatkowym trwającym dwanaście miesięcy, a nie samego okresu pracy za granicą. Ponadto,w omawianym przypadku wynagrodzenie za pracę wypłaca spółka polska, która nie posiada zagranicznej placówki w Czechach, a więc zgodnie z umową międzynarodową wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w Polsce. Dodatkowo, pracownik po skończonej pracy wraca do Polski, a to oznacza, że mieszka w Polsce. Jest to więc kolejna przesłanka przemawiająca za tym, że jego wynagrodzenie za pracę powinno być opodatkowane w Polsce. Polska spółka jako płatnik ma zatem obowiązek pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Takie stanowisko poparł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 8 stycznia 2019 r.(0113- KDIPT2-3.4011.558. 2018.2.IR), w której czytamy, że „wypłacane pracownikowi przez polskiego pracodawcę wynagrodzenie z tytułu wykonywania usługi w imieniu tego pracodawcy na rzecz kontrahenta z Czech, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 ww. umowy podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, tj. w państwie zamieszkania z zastosowaniem odpowiednich przepisów powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".
