Izba Skarbowa w Katowicach wyjaśniła w interpretacji, jak obliczyć koszty działalności badawczo-rozwojowej podlegające odliczeniu. Ustawa o CIT tego nie precyzuje.
Z pytaniem zwróciła się spółka prowadząca prace polegające na projektowaniu, produkcji oraz modernizacji śmigłowców. Prowadzi również działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, obejmującą badania naukowe oraz prace rozwojowe. Spółka ponosi koszty nabycia materiałów i surowców, np. półfabrykatów metalowych, materiałów kompozytowych, agregatów elektrycznych, hydraulicznych, pneumatycznych i elektroniki. Część z nich wykorzystuje do czynności bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R.
Spółka chce skorzystać z ulgi B+R. Zapytała, jak określić cenę i czy może obliczyć koszty nabycia materiałów zgodnie ze stosowaną metodą rachunkowości.
Wyjaśniła, że aby zmniejszyć koszty, nabywa duże ilości materiałów i wprowadza je do magazynów, powiększając zapasy. Następnie wydaje poszczególnym działom, zgodnie ze zgłaszanym zapotrzebowaniem. Materiały i surowce ewidencjonuje w systemie SAP, zgodnie z ustawą o rachunkowości. Koszty ustala na podstawie metody średniej ważonej ceny ewidencyjnej (metoda AVCO), czyli ewidencji rozchodu zapasów według cen przeciętnych.
Dyrektor izby skarbowej uznał jej stanowisko za prawidłowe. Przypomniał, że zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT podatnik może odliczyć koszty kwalifikowane, poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Przepis określa, że zalicza się do nich m.in. wydatki na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R. Firma, która chce odliczyć koszty w danym roku, musi spełnić kilka warunków, m.in. ponieść wydatki na działalność B+R, które stanowiły dla niej koszty w rozumieniu ustawy o CIT, oraz wyodrębnić te koszty w ewidencji rachunkowej.
