Tak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z 13 grudnia 2017 r. (III Sa/Wa 3832/16).
Podatnik (spółka) jest właścicielem centrum handlowego i na podstawie zawartej umowy powierzył kontrahentowi zarządzanie swoją nieruchomością. W czasie trwania współpracy spółka uznała, że nie otrzymuje wystarczająco wysokiego zwrotu z poniesionej inwestycji i podjęła decyzję o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Zarządca wyraził zgodę na przedterminowe rozwiązanie umowy w zamian za ustalone wynagrodzenie. Podatnik, sprzedając nieruchomość, chce ograniczyć koszty związane z jej utrzymaniem, między innymi te, które wynikają z umowy o zarządzanie.
W celu potwierdzenia zasadności swojego stanowiska, podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wynagrodzenia wypłaconego spółce zarządzającej w zamian za wyrażenie zgody na przedterminowe rozwiązanie umowy. We wniosku wskazał, że jego zdaniem będzie mu przysługiwać prawo do zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż taka operacja jest związana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz służy osiągnięciu przychodu i zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 9 września 2016 roku (IPPB6/4510-434/16-2/AZ) uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Argumentował, że tego rodzaju koszt nie jest związany z zabezpieczeniem źródła przychodu, gdyż wydatek ten nie przyniesienie żadnego przysporzenia, nie wygeneruje przychodu oraz nie wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zdaniem organu, odliczenie takiego kosztu podyktowane chęcią minimalizowania strat nie może być utożsamiane z pojęciem zabezpieczenia źródła przychodów.
Spółka, nie zgadzając się z treścią otrzymanej interpretacji, złożyła skargę do WSA w Warszawie, który przyznał jej rację, orzekając o uchyleniu zaskarżonej interpretacji. Zdaniem sądu, fakt, że spółka nie działała bezpośrednio w celu osiągnięcia przychodu, nie zwalnia organu z analizy skutków podejmowanych działań w dłuższej perspektywie czasowej. Sąd odwołał się do utrwalonej linii orzeczniczej powstałej na gruncie zbliżonych stanów faktycznych i wskazał, że spoglądając na sprawę z szerszej perspektywy, należy uznać, iż podatnik poprzez swoje działania chce zwiększyć swoje przychody jednocześnie ograniczając straty w pewnym obszarze swojej działalności, w związku z czym wypełnia przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
