Niepewna jest sytuacja przedsiębiorców, którzy ponoszą koszty naprawy sprzedanych towarów. Fiskus różnie podchodzi do ich rozliczenia.
Pozytywną interpretację dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dostała ostatnio spółka produkująca wyroby metalowe. Część z nich sprzedaje zagranicznym kontrahentom. Zdarza się, że zgłaszają oni reklamację (na towary jest dwuletnia gwarancja).
Doprowadzenie wyrobów do wymagań kontrahentów wymaga przeróbek. Możliwości są dwie. Pierwsza – oddelegowanie do klienta własnych pracowników. Druga – pokrycie wydatków na naprawę wykonaną przez inną firmę.
Spółka wybrała drugi wariant, ponieważ wyliczyła, że jest bardziej opłacalny. Zapytała skarbówkę, czy wolno zaliczyć wydatki do podatkowych kosztów. Twierdzi, że jest to możliwe, ponieważ do naprawy sprzedanych towarów zobowiązuje ją kodeks cywilny.
Obowiązki wynikające z przepisów
Co na to fiskus? Potwierdził, że przepisy kodeksu cywilnego mają w tej sprawie duże znaczenie. Zobowiązują bowiem sprzedawcę do usunięcia wad towaru w okresie gwarancji. Poniesione wydatki mają więc związek z prowadzoną działalnością gospodarczą (nr interpretacji 0115- KDIT2-3.4010.346.2017.2.KP).