Tak uznała Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z 24 listopada 2015 r. (IPTPB3/4511-231/15-2/MK).
Wnioskodawca, jako wspólnik spółki jawnej, jest właścicielem 15 proc. jej udziałów. Prowadzi działalność gospodarczą w branży sprzedaży detalicznej, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, ewidencjonuje operacje gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Ma zamiar zawrzeć na co najmniej 36 miesięcy umowę leasingu operacyjnego spełniającą przesłanki z art. 23b ustawy o PIT. Warunkiem przekazania do użytkowania przedmiotu umowy – samochodu dostawczego – będzie uiszczenie opłaty wstępnej.
We wniosku o interpretację indywidualną podatnik zadał pytanie: czy opłatę wstępną powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo z chwilą jej poniesienia, czy rozliczać proporcjonalnie przez cały okres trwania umowy leasingu? Zdaniem wnioskodawcy poprawny jest wariant pierwszy. Poniesienie tej opłaty jest koniecznym warunkiem zawarcia umowy leasingu, a zatem nie dotyczy ona całego okresu umowy. Ma charakter samoistny, bezzwrotny i odrębny od poszczególnych rat leasingowych. Z tego powodu stanowi koszt pośredni i powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie poniesienia. Podatnik powołał się na orzeczenia sądów administracyjnych podzielające ten pogląd.
Izba skarbowa uznała to stanowisko za prawidłowe, stwierdzając, że jeżeli umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o PIT, to wydatki ponoszone przez leasingobiorcę w związku z tą umową z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Natomiast opłaty wstępne są wydatkami jednorazowymi, związanymi z zawarciem umowy i wydaniem jej przedmiotu, a zatem nie powinny być rozliczane w czasie. Moment zaliczenia opłaty do kosztów uzyskania przychodów określają ogólne zasady, sformułowane w art. 22 ust. 4–6 i ust. 6b ustawy o PIT. Zgodnie z art. 22 ust. 6b tej ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa ust. 6 (prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b (niemających zastosowania w niniejszej sprawie), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.
Komentarz eksperta
Maciej Synowicz, konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC
