Spółka planuje wynajmowanie samochodów osobowych dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej od innego podmiotu z siedzibą na terytorium UE, na podstawie umowy bądź umów najmu. Wśród wydatków, które będzie ponosić w związku z najmem, spółka wymieniła m.in. różnego rodzaju ubezpieczenia (OC, AC, NNW), których wysokość będzie niezależna od faktycznego używania danego auta. Podkreśliła, że obowiązek opłacenia OC wynika z przepisów, natomiast wydatki na AC/NNW będą zależne od analizy ryzyka strat, w tym ewentualnego wzrostu czynszu najmu w wyniku ewentualnych kradzieży i napraw powypadkowych.
We wniosku o interpretację spółka zapytała m.in. czy będzie uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodu wydatków związanych z ubezpieczeniem w pełnej wysokości, wyłącznie w zakresie ubezpieczenia AC, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT.
W tym zakresie odpowiedź fiskusa okazała się negatywna. W jego ocenie wydatki na ubezpieczenia każdego z wynajmowanych samochodów osobowych zawierają się w kosztach używania tych pojazdów. W konsekwencji powinny być rozliczone jako koszt uzyskania przychodów z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu każdego z nich. Do wydatków objętych tym limitem z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT zalicza się wydatki dotyczące ubezpieczeń (OC, AN, NNW). Z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT wynika, że nie dotyczy on obowiązkowej składki OC ani dobrowolnej NNW. Powyższe ograniczenie dotyczy składki AC. W ocenie fiskusa oznacza to, że koszt składki AC podlega podwójnemu limitowaniu: w pierwszej kolejności należy wyliczyć wysokość wydatków podlegających zaliczeniu do kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT (chodzi o limit 20 tys. euro), a następnie tak wyliczoną kwotę ująć w zestawieniu wydatków, które będą porównywane z limitem wyznaczonym przez ewidencję przebiegu pojazdu.
W interpretacji stwierdzono, że spółka nie będzie uprawniona do ujęcia w kosztach wydatków związanych z ubezpieczeniem w pełnej wysokości. Wydatki ponoszone na zakup ubezpieczeń OC, AC, NNW podlegają ograniczeniu z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.
Spółka nie zgodziła się z taką wykładnią przepisów, ale WSA w Poznaniu oddalił jej skargę. Po analizie przepisów i orzecznictwa stwierdził, że ograniczenie wynikające z ewidencji przebiegu ma zastosowanie w przypadkach użytkowania przez podatników samochodów osobowych niestanowiących składników ich majątku (np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy) i odnosi się do wszystkich wydatków z tytułu kosztów ich używania. Należą do nich również wydatki na ubezpieczenie samochodu. Nie można się zatem zgodzić ze skarżącą, że koszty ubezpieczenia pojazdu, jako wydatki o charakterze stałym i niezależnym od zakresu wykorzystania pojazdu, nie stanowią kosztów używania samochodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. WSA podkreślił, że koszt używania nie jest pojęciem tożsamym z kosztem eksploatacyjnym. Koszty używania rzeczy są pojęciem szerszym niż eksploatacyjne. Do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego własności podatnika zalicza się wszystkie wydatki poniesione w związku z posługiwaniem się autem, korzystaniem z niego – a więc także wydatki na ubezpieczenie. WSA nie zgodził się ze skarżącą, że sporne wydatki na ubezpieczenie samochodu osobowego wykorzystywanego na podstawie umowy najmu będą kosztem podatkowym na zasadach ogólnych i nie znajdzie do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Wydatki ponoszone na zakup ubezpieczeń OC, AC, NNW podlegają ograniczeniu z tego przepisu.
