Wprowadzone od 1 stycznia 2018 r. ograniczenie w rozliczaniu kosztów podatkowych przy usługach niematerialnych zdążyło już zebrać swoje sądowe żniwo. Przed Wojewódzkimi sądami administracyjnymi zapadło już prawie 100 wyroków w tej sprawie. Pierwsza sprawa, która trafiła na wokandę Naczelnego Sądu Administracyjnego, skończyła się właśnie przegraną fiskusa.
Nie ma ograniczenia
O interpretację ustawy o CIT wystąpiła do fiskusa spółka z branży usług finansowych. We wniosku z sierpnia 2018 r. wyjaśniła, że na początku 2012 r. stała się jednym z globalnych centrów usług grupy, do której należy. Spółka pełni w niej funkcję wspierającą dla innych firm z grupy, w tym dla podmiotów powiązanych. Na rzecz kontrahentów świadczy m.in. usługi księgowo-rachunkowe, wsparcia informatycznego, technicznego. W związku z tym kupuje usługi także od firm powiązanych, m.in. oddelegowania pracowników, zarządzania personelem, wsparcia technicznego, doradcze, księgowe, audytu, przetwarzania danych, IT. Podatniczka zauważyła, że co prawda usługi niematerialne nabywane od firm powiązanych mogą się mieścić w katalogu kosztów limitowanych z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, sama była jednak przekonana, że w jej przypadku nie będą podlegały ograniczeniu ze względu na wyłączenie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.
Czytaj też: Podatnicy mają kłopot z limitem kosztów usług niematerialnych
Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. W jego ocenie koszty nabycia usług niematerialnych nie wpływają bezpośrednio na ceny usług świadczonych przez spółkę. I choć bezsprzecznie ponoszenie kosztów tych usług jest związane z działalnością spółki, to nie można przypisać im bezpośredniego wpływu na finalną cenę konkretnie świadczonej usługi dla danej firmy.
Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała. Najpierw rację przyznał jej Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. W jego ocenie interpretacja fiskusa prowadzi do niedopuszczalnego skorygowania treści normy prawnej. Ustanawiając wyłączenie ograniczenia limitowania wydatków, ustawodawca nie uzależnił tego wyłączenia od inkorporowania poniesionego wydatku wprost w cenie produktu. Warunkiem wyłączenia wydatku z limitowania kosztów jest to, by wydatek ten jako koszt uzyskania przychodów był bezpośrednio związany z czynnością wytworzenia lub nabycia towaru albo świadczenia usługi. Sporny przepis wyłączający limitowanie – ani uzasadnienie w projekcie ustawy – nie zawiera warunku w postaci ujęcia tego wydatku jako konkretnego, dającego się zidentyfikować elementu ceny finalnej produktu.
