Na skutek procesów konsolidacyjnych spółka przejęła elektrociepłownię w drodze połączenia przez przejęcie. Stała się tym samym jej sukcesorem prawnym i podatkowym. Jednocześnie, na skutek sukcesji stała się stroną umowy z 2011 roku na dostawę i odbiór mediów energetycznych, paliw gazowych oraz pozostałych produktów, będącą podstawą do sprzedaży innej firmie uprawnień do emisji dwutlenku węgla na rzecz elektrociepłowni. W grudniu 2014 roku nastąpił podział spółki przez wydzielenie. Zarówno majątek wydzielony ze spółki, jak i pozostający po podziale stanowił zorganizowane części przedsiębiorstwa. Umowa z 2011 roku została wskazana w planie podziału jako przypisana do wydzielonego majątku spółki, w związku z czym prawa i obowiązki z tej umowy przeszły na nią w ramach sukcesji podziałowej. Dostawa uprawnień do emisji CO2 nastąpiła już po podziale (w kwietniu 2015 roku). W kwietniu 2015 r. spółka umorzyła nabyte uprawnienia do emisji CO2 jako podmiot zobowiązany w rozumieniu ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Umorzenie to związane było z emisją sprzed podziału spółki.
Podatniczka zapytała czy będzie uprawniona do zaliczenia w koszty wydatków z tytułu nabycia uprawnień do emisji CO2.
Fiskus odpowiedział, że nie. Jego zdaniem wnioskodawca jako spółka przejmująca nie wstępuje w prawo do rozpoznania jako kosztów wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO2, gdy umorzenie tych uprawnień miało związek z emisją gazów cieplarnianych dokonaną przed podziałem. Z uwagi na bezpośredni charakter tego kosztu, nie będzie on związany z przychodem wnioskodawcy.
Spółka zaskarżyła interpretację. Nie zgadzała się, że sporne wydatki to koszty bezpośrednie. W jej ocenie, koszty nabycia uprawnień do emisji CO2 – nawet, gdy ich umorzenie miało związek z emisją gazów cieplarnianych sprzed podziału - mogły zostać potrącone (poniesione) dopiero u niej jako spółce przejmującej.
WSA w Gliwicach oddalił jej skargę. Zauważył, że spór w sprawie sprowadza się do prawnopodatkowej oceny charakteru kosztów poniesionych na zakup uprawnień do emisji dwutlenku węgla. WSA podkreślił, że następstwo prawne (sukcesję generalną częściową), zgodnie z art. 93c ordynacji podatkowej, należy rozumieć jako kontynuację – od dnia wydzielenia – rozliczeń podatkowych prowadzonych dotychczas przez spółkę dzieloną, a nie jako przejęcie przez spółkę przejmującą/nowo zawiązaną całości rozliczeń podatkowych wydzielanej części przedsiębiorstwa z okresu przed podziałem. W ocenie sądu oznacza to, że przedmiotem spornej sukcesji nie będzie mógł być obowiązek rozpoznania przychodów oraz uprawnienie do rozliczenia kosztów dotyczących okresu sprzed dnia wydzielenia.
