Tak orzekł NSA w wyroku z 6 października 2016 r. (II FSK 2559/14).
Skarżąca spółka jest spółką dominującą w podatkowej grupie kapitałowej (dalej: PGK, grupa). Grupa zamierzała skorzystać z ulgi podatkowej na nabycie nowych technologii. Istniała jednak możliwość, że grupa utraci status podatnika CIT przed upływem ustawowego okresu trzech lat funkcjonowania grupy.
Spółka zwróciła się do ministra finansów z pytaniem, czy w przypadku utraty przez grupę statusu podatnika spółka będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę. Według spółki, nie będzie ona do tego zobowiązana. W swojej argumentacji spółka wskazała, że przeciwne rozumienie przepisów prowadziłoby do dyskryminacji grupy względem innych rodzajów podatników, co nie znajduje uzasadnienia.
Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Wskazał, że w art. 18b ust. 10 ustawy o CIT ustawodawca wprost przewidział możliwość utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika i wskazał, jakie obowiązki w tej sytuacji ciążą na spółce, która w ramach grupy rozliczyła ulgę. Powinna ona wówczas zwiększyć podstawę opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń w deklaracji za rok, w którym nastąpiła utrata statusu podatnika przez grupę.
Spółka nie zgodziła się z tą interpretacją, ale WSA oddalił jej skargę. W ocenie sądu, nie znajduje uzasadnienia stanowisko spółki, że przesłanki powodujące konieczność zwrotu uzyskanej ulgi z tytułu nabycia nowych technologii zawarte są wyłącznie w ustępie 8, natomiast ustęp 10 reguluje jedynie sposób zwrotu ulgi w sytuacji, gdy wystąpiły łącznie przesłanki do jej zwrotu oraz nastąpiła utrata statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową.
