Zgodnie z art. 9 ust. 1 zd. 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (ustawa ryczałtowa), jeżeli do 20 stycznia podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie wybrał innej formy opodatkowania, to uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Zgłoszenie wyboru zasad ogólnych musi mieć formę pisemną. Adresatem oświadczenia jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy według pani miejsca zamieszkania. W wyroku z 13 sierpnia 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny (II FSK 1877/12) stwierdził, że jedynym wymogiem formalnym składanego przez podatnika oświadczenia o wyborze opodatkowania ryczałtem jest forma pisemna tego oświadczenia, a to oznacza, że nie można złożyć tego oświadczenia organowi podatkowemu ustnie do protokołu. NSA wyjaśnił, że „Powyższe oświadczenie jest pismem kierowanym do naczelnika urzędu skarbowego i jako takie powinno spełniać wymogi określone dla podania w przepisach ordynacji podatkowej. Stosownie do art. 168 § 2 ordynacji podatkowej powinno zawierać treść żądania, wskazanie osoby, od której pochodzi, oraz jej adres (miejsce zamieszkania lub pobytu, siedziby albo miejsce prowadzenia działalności), a także powinno być podpisane przez wnoszącego". Sąd stwierdził, że przez wymóg określenia treści żądania należy rozumieć oświadczenie, które w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości stanowi, że podatnik wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu. Rezygnacja z takiego opodatkowania również powinna spełniać te wymogi.
Nie można się spóźnić
Termin na złożenie oświadczenia jest tzw. terminem materialnoprawnym. Oznacza to, że w przypadku jego przeoczenia nie ma możliwości zmiany formy opodatkowania przez późniejsze powiadomienie urzędu skarbowego z jednoczesnym wnioskiem o przywrócenie terminu – ze względu na brak winy w jego uchybieniu.
Potwierdza to m.in. wyrok NSA z 18 września 2007 r. (II FSK 982/06). W orzeczeniu tym czytamy: „Ustawodawca ustala termin, do którego podatnik może składać pisemne oświadczenie o wyborze formy opodatkowania. Termin ten jest terminem materialnym, a to oznacza, że jego upływ powoduje wygaśnięcie praw i obowiązków materialnoprawnych (praw do wyboru formy opodatkowania). Tak więc podatnik mógł zrzec się formy opodatkowania za dany rok podatkowy na rzecz opodatkowania w formie karty podatkowej lub na zasadach ogólnych najpóźniej do 20 stycznia roku podatkowego".
Albo liniowy, albo ulgi
Do 20 stycznia trzeba też – jeśli wybierze pani tę formę rozliczeń – poinformować naczelnika urzędu skarbowego o wyborze podatku liniowego. To korzystniejsza od zasad ogólnych stawka, ale tylko pod warunkiem osiągania dochodów w wysokości powodującej opodatkowanie 32-proc. PIT (czyli ponad 85 tys. 528 zł rocznie). Trzeba jednak pamiętać o tym, że do tej kwoty przedsiębiorcy opodatkowani liniowo płacą wyższą daninę (19 proc. zamiast 18 proc.) i nie korzystają z kwoty zmniejszającej podatek (556,02 zł). Próg opłacalności jest więc dużo wyższy niż 85 tys. 528 zł rocznie.
Podatnicy rozliczający się liniowo nie mają też prawa do skorzystania z ulgi na dzieci, co często przemawia za skalą podatkową w przypadku kilkudziesięciu tysięcy złotych dochodów rocznie (dochody małżonków i samotnych wychowawców jednego dziecka powyżej 112 tys. zł oraz powyżej 56 tys. zł w przypadku rodziców stanu wolnego, ale niewychowujących dzieci samotnie i tak wykluczają ulgę prorodzinną).
