Podatnicy amortyzujący środki trwałe metodą liniową mają prawo obniżyć roczną stawkę amortyzacyjną. Obniżenie stosowanych rocznych stawek amortyzacyjnych w pewnych sytuacjach może być sposobem optymalizacji zobowiązań podatkowych. Rozwiązanie takie powinny przemyśleć firmy, które w ciągu kilku lat generują straty podatkowe, a w konsekwencji istnieje u nich ryzyko, że nie zdążą potrącić straty z lat ubiegłych z dochodem podatkowym. W przypadku, gdy obniżą stawki amortyzacyjne, zmniejszą się ich koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji, wykazana za dany rok strata będzie mniejsza (ryzyko nierozliczenia takiej straty zostanie ograniczone kwotowo) lub nawet pojawi się dochód, z którym będzie można rozliczyć z stratę z lat ubiegłych.
Czytaj także: Wynajem używanego lokalu a stawka amortyzacji
Decyzja należy do podatnika
Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Stawki zmienia się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (art. 16i ust. 5 ustawy o CIT i art. 22i ust. 5 ustawy o PIT). W przeciwieństwie do podwyższenia ustawowej stawki amortyzacyjnej możliwość obniżania stawek przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT i art. 22i ust. 5 stawy o PIT nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Decyzja w tym zakresie leży w gestii podatnika (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20 maja 2013 r., IPTPB3/423-78/13-2/MF; interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 stycznia 2014 r., ITPB3/423-511a/13/PST).
Przykład
We wrześniu 2018 r. firma B oddala do użytku samochód osobowy. Pojazd ten amortyzował metodą liniową. Firma B ma prawo do obniżenia ustawowej 20-proc. stawki amortyzacyjnej, np. do poziomu 15, 10, 9 lub 5 proc. Z prawa tego mogła skorzystać albo od października 2018 r., ale jeżeli nie zdecydowała się na to wtedy, to może to zrobić dopiero w późniejszym czasie, tzn. od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (np. jeżeli rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy – to może to zrobić od stycznia 2019 r., stycznia 2020 r. itd.).
