Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT).
Czytaj także: Auto w firmie – podatkowe zmiany: przedsiębiorcy ciężko będzie rozliczyć w kosztach całe paliwo
Zgodnie z przepisami obowiązującymi do końca 2018 r. wydatki związane z używaniem prywatnego samochodu przedsiębiorcy (osoby fizycznej) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej mogły być zaliczane w koszty zyskania przychodów do wysokości limitu wynikającego z zastosowania tzw. kilometrówki. Stanowił o tym art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT.
Nowe zasady
Od 1 stycznia 2019 r. zmieniły się zasady rozliczania wydatków związanych z samochodami dobowymi jako kosztów uzyskania przychodów. Zmiany te, wprowadzone ustawą z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, obejmują także samochody należące do podatnika, lecz niezaliczone przez niego do środków trwałych.
Nowe brzmienie otrzymał art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT i obecnie stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu. Wydatki te i składki w wysokości 20 proc. są kosztem uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
