Skarbówka ustaliła w interpretacji, jak rozliczyć koszty najmu. Sprawa dotyczyła mężczyzny, który w 2017 r. kupił na rynku wtórnym mieszkanie w stanie surowym. Zostało ono oddane do użytku w 2008 r., ale przez ten czas stało nieużywane. Wnioskodawca zamierza je wykończyć, by potem przeznaczyć na wynajem. Położy m.in. podłogi, płytki, zainstaluje ceramikę łazienkową i drzwi. Będzie płacił podatek według skali 18 i 32 proc. Chce zaliczyć mieszkanie do środków trwałych i amortyzować według indywidualnej stawki, wynoszącej 10 proc. jego wartości rocznie. Zapytał, czy odpisy tej wysokości mogą być kosztem uzyskania przychodów.
Odpowiedź skarbówki była odmowna. Dyrektor KIS przypomniał, że zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych. Z kolei środkiem trwałym może być składnik majątku, który jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.
Podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który był wykorzystywany przez poprzedniego właściciela co najmniej 60 miesięcy. Może wówczas ustalić stawkę 10 proc. rocznie.
Tymczasem w momencie zakupu lokal nie spełniał warunków uznania go za środek trwały w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o PIT. To dlatego, że dopiero po wykończeniu będzie kompletny i zdatny do użytku.
„W wyniku dokonanych prac powstanie nowy środek trwały. Tym samym nie można uznać lokalu za używany" – czytamy.
