Nie trzeba krzyczeć

Marta Prus, reżyserka i dokumentalistka: Z książek najbardziej podobały mi się ostatnio dwie pozycje. Pierwsza to „Rzeczy, których nie wyrzuciłem" Marcina Wichy – tegoroczna Nagroda Nike. Pretekstem do jej powstania była śmierć matki autora i porządkowanie rzeczy, które po sobie zostawiła. To proza w eseistycznej formie, świetna pod względem języka. Piękna metafora żegnania bliskich, zgrabnie wplatająca wątki o relacjach rodzinnych, codzienności w PRL i żydowskiej tożsamości.

Publikacja: 01.02.2019 17:00

Nie trzeba krzyczeć

Foto: Fotonova

„Białe łzy" to z kolei powieść brytyjskiego pisarza Hariego Kunzru opowiadająca o podziałach rasowych w USA. Akcja dzieje się w świecie bluesa i kolekcjonerskich płyt. To opowieść o historii muzyki, przyjaźni, a przede wszystkim o atawistycznych źródłach rasizmu. Niesamowicie wciąga, nie mogłam się od niej oderwać.

Jeśli chodzi o filmy, to podobała mi się „Roma" Alfonsa Cuaróna. Historia jest bardzo prosta i opowiedziana z delikatnością, elegancją. Wrażenie zrobiła na mnie spójność stworzonego świata – Meksyku lat 70. XX w. Nie ma tam nachalnych emocji, epatowania formą czy skomplikowaną narracją. Jest esencja i obcowanie z ogromnym filmowym talentem. Drugi film, który chcę polecić, to „Tamte dni, tamte noce" Luki Guadagnino. Jest to historia wakacyjnego romansu we Włoszech pomiędzy młodym chłopakiem i znajomym ojca. Pod względem prowadzenia narracji jest to obraz podobny do „Romy". Czuję w nim szacunek dla sztuki filmowej oraz ludzi, o których opowiada. Można zrobić przejmujący film bez konfliktów i złych emocji. Nie trzeba krzyczeć, by opowiedzieć o ludzkim życiu.

Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach subskrypcji rp.pl

Na bieżąco o tym, co ważne w kraju i na świecie. Rzetelne informacje, różne perspektywy, komentarze i opinie. Artykuły z Rzeczpospolitej i wydania magazynowego Plus Minus.

Plus Minus
Tomasz P. Terlikowski: Zanim nadeszło Zmartwychwstanie
Plus Minus
Bogaci Żydzi do wymiany
Plus Minus
Robert Kwiatkowski: Lewica zdradziła wyborców i członków partii
Plus Minus
Jan Maciejewski: Moje pierwsze ludobójstwo
Plus Minus
Ona i on. Inne geografie. Inne historie