Kto płaci wynagrodzenie za pracownika wezwanego na rozprawę w charakterze świadka

Pracodawca ma obowiązek zwolnić etatowca wezwanego na rozprawę w charakterze świadka. Za taki dzień nie musi mu wypłacać wynagrodzenia.

Publikacja: 24.10.2017 05:20

Kto płaci wynagrodzenie za pracownika wezwanego na rozprawę w charakterze świadka

Foto: Fotolia.com

- Mój pracownik otrzymał wezwanie na rozprawę w sprawie karnej. Ma się stawić w charakterze świadka. Twierdzi, że mam obowiązek zwolnić go od świadczenia zadań służbowych na czas pobytu w sądzie i że muszę mu za ten czas zapłacić wynagrodzenie. Czy to prawda? – pyta czytelnik.

Pracodawca ma obowiązek zwolnić od pracy podwładnego na czas niezbędny do stawienia się m.in. na wezwanie sądu. Wynika to z § 6 rozporządzenia MPiPS z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (dalej: rozporządzenie).

Gdy etatowiec skorzysta z tego rodzaju zwolnienia, firma musi mu wydać zaświadczenie określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tej nieobecności. Na tej podstawie może on uzyskać od właściwego organu rekompensatę pieniężną z tytułu utraty pensji – w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy obowiązujące u pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie przez zatrudnionych prawa do uposażenia za czas zwolnienia (§ 16 ust. 2 rozporządzenia) >patrz wyciąg z regulaminu pracy.

Rekompensata straty

Odnosząc się do pytania czytelnika – musi on zwolnić od pracy podwładnego, który ma zeznawać na rozprawie w sprawie karnej. Nie ma jednak obowiązku płacić mu wynagrodzenia za czas tej nieobecności, chyba że odmiennie stanowią przepisy obowiązujące w jego firmie (co jednak nie wynika ze stanu faktycznego). Jeżeli tak nie jest, czytelnik powinien wydać podwładnemu zaświadczenie, aby ten przedłożył je w sądzie. Określa w nim wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia. Kwotę wskazaną w zaświadczeniu wypłaci etatowcowi sąd.

Do dokonania stosownej wypłaty niezbędne jest jednak złożenie przez zainteresowanego pisemnego wniosku albo ustne wyartykułowanie prośby o wypłatę do protokołu rozprawy (art. 92 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) >patrz wzór wniosku o wypłatę utraconego wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy w celu złożenia zeznań w sprawie karnej przed sądem.

Termin i kwota

Pracownik ma na to 3 dni od daty zakończenia czynności sądowej przeprowadzonej z jego udziałem. Roszczenie o zwrot tej należności przedawni się z upływem 3 lat, licząc od dnia jego powstania. Sąd powinien pouczyć m.in. świadków o prawie i sposobie zgłoszenia omawianego wniosku oraz o skutkach niezachowania 3-dniowego terminu na jego złożenie (art. 92 ust. 2–4 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

Kwotę do wypłaty z tytułu utraconego zarobku za dzień nieobecności w pracy z powodu wezwania przez sąd ustala się w wysokości przeciętnej dziennej dniówki podwładnego. Oblicza ją według zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Obowiązuje jednak górna granica tej należności – nie może ona przekraczać sumy stanowiącej równowartość 4,6 proc. określonej w ustawie budżetowej kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. Gdy ta ustawa zostanie ogłoszona po 1 stycznia roku, którego dotyczy, podstawę obliczenia ww. należności za okres od 1 stycznia do dnia ogłoszenia ustawy budżetowej stanowi kwota bazowa w wysokości obowiązującej w grudniu roku poprzedniego (art. 86 ust. 2–3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). W 2017 r. przedmiotowa kwota wynosi 1789,42 zł, a więc za dzień nieobecności etatowiec otrzyma nie więcej niż 82,31 zł rekompensaty.

Autorka jest adwokatem

podstawa prawna: § 6, § 16 ust. 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1632)

podstawa prawna: art. 86 ust. 2–3, art. 92 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1557)

Wyciąg z regulaminu pracy

§ 6. (...) ........................................................................................................................ ............................................................................................................................... 2. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za pracę w pełnej wysokości za czas zwolnienia niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia.

- Mój pracownik otrzymał wezwanie na rozprawę w sprawie karnej. Ma się stawić w charakterze świadka. Twierdzi, że mam obowiązek zwolnić go od świadczenia zadań służbowych na czas pobytu w sądzie i że muszę mu za ten czas zapłacić wynagrodzenie. Czy to prawda? – pyta czytelnik.

Pracodawca ma obowiązek zwolnić od pracy podwładnego na czas niezbędny do stawienia się m.in. na wezwanie sądu. Wynika to z § 6 rozporządzenia MPiPS z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (dalej: rozporządzenie).

Pozostało 86% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Prawo karne
Przeszukanie u posła Mejzy. Policja znalazła nieujawniony gabinet
Prawo dla Ciebie
Nowe prawo dla dronów: znikają loty "rekreacyjne i sportowe"
Edukacja i wychowanie
Afera w Collegium Humanum. Wykładowca: w Polsce nie ma drugiej takiej „drukarni”
Edukacja i wychowanie
Rozporządzenie o likwidacji zadań domowych niezgodne z Konstytucją?
Praca, Emerytury i renty
Są nowe tablice GUS o długości trwania życia. Emerytury będą niższe