Zgodnie z art. 105 kodeksu pracy, pracownikom, którzy przez wzorowe wypełnianie swoich obowiązków, przejawianie inicjatywy w pracy i podnoszenie jej wydajności oraz jakości przyczyniają się szczególnie do wykonywania zadań zakładu, mogą być przyznawane nagrody i wyróżnienia.
Szczególne wyniki
Nagroda związana jest z oceną – niekoniecznie sformalizowaną – pracy pracownika, jej wyników, zaangażowania itp. Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 27 stycznia 2016 r. (III AUa 1185/15) wskazał, że nagroda, jako pieniężne lub rzeczowe nieobowiązkowe świadczenie przyznawane pracownikowi przez pracodawcę (art. 105 k.p.), zawiera element ocenny, nie jest uwarunkowana zobiektywizowanymi, dającymi się zweryfikować przesłankami, nie występuje przy tym świadczeniu konstrukcja roszczeniowa. Przy czym – według art. 94 pkt 9 k.p. – pracodawca ma obowiązek stosować obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny zatrudnionych oraz wyników ich pracy. Ten zapis może być pomocny przy tworzeniu ewentualnych roszczeń przez pracowników. Jednak w przypadku nieprzyznania nagrody mogą się one opierać na przepisach o równym traktowaniu w zatrudnieniu.
Powód różnicowania
Równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie zatrudnionych osób w jakikolwiek sposób – bezpośrednio lub pośrednio – z określonych przyczyn. Zakaz dyskryminacji w zatrudnieniu to jedna z podstawowych zasad prawa pracy (art. 113 k.p.).
Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie:
- nawiązania i rozwiązania stosunku pracy,