Definicja przedsiębiorcy, do której odwołuje się ustawa z 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (DzU poz. 568) dotyczy m.in. osób prawnych wykonujących działalność gospodarczą. Analiza przepisów prowadzi do wniosku, że chodzi tu o pierwotną i stałą działalność w Polsce, a więc wykonywaną przez podmioty z siedzibą w Polsce i utworzone na podstawie polskich przepisów. Zagraniczne spółki nie spełniają tych kryteriów. Takie podmioty nie otrzymają więc dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z tzw. tarczy i będą musiały poszukać innych metod oszczędności.
Kodeks pracy przewiduje kilka przydatnych tu rozwiązań. Zagraniczny pracodawca może z nich skorzystać, jeśli indywidualne umowy o pracę zostały zawarte pod prawem polskim.
Czytaj też: Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników: mniejszy etat to niekoniecznie krótsza praca
Przede wszystkim taki pracodawca może postanowić o czasowym stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia niż wynikające z indywidualnych umów o pracę oraz czasowo zawiesić stosowanie wewnętrznych polityk. Pierwsza opcja jest dostępna dla pracodawcy, który nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub jest nim objęty, ale zatrudnia mniej niż 20 pracowników. Dodatkowo obie opcje przysługują tylko wtedy, gdy jest to uzasadnione sytuacją finansową pracodawcy. Kodeks pracy nie uściśla, kiedy sytuacja finansowa pracodawcy pozwala na zastosowanie omawianych rozwiązań. Orzecznictwo precyzuje, że sytuację finansową należy rozumieć jako stan niepozwalający na wywiązanie się ze zobowiązań płacowych.
