W opublikowanej w ubiegłym tygodniu przez dziennik „L'Equipe" klasyfikacji najlepiej opłacanych piłkarzy francuskiej ligi aż 11 zawodników mistrza Francji znajduje się w czołowej 15. Zdecydowanym numerem 1 jest brazylijski obrońca Thiago Silva, zarabiający 1,1 mln euro miesięcznie brutto. Drugi, Argentyńczyk Angel Di Maria, pobiera pensję w wysokości 900 tys., a Urugwajczyk Edinson Cavani oraz Włoch Thiago Motta – po 800 tys. W czołówce znajduje się też Krychowiak z uposażeniem 400 tys. Wśród trenerów w rankingu prym wiedzie również człowiek PSG Hiszpan Unai Emery, na którego konto co miesiąc wpływa 420 tys.
Albo cisza, albo kłótnie
Przed ostatnią w tym roku kolejką Ligue 1 już wiadomo, że opływający w dostatek paryski klub nie zakończy rundy jesiennej na pozycji lidera. O siedem punktów wyprzedza go Nicea, której trener Lucien Favre zarabia o połowę mniej niż Emery, a największa gwiazda zespołu Mario Balotelli niewiele więcej niż Krychowiak. Dokładnie rok temu PSG biło rekordy francuskiej ligi, skończyło pierwszą część sezonu z 12 punktami przewagi nad kolejną drużyną, nie przegrało wtedy w lidze żadnego spotkania. Cztery porażki w ostatnich pięciu miesiącach to najgorszy wynik w „katarskiej erze", czyli od 2011 roku. O braku formy tej drużyny wiele mówi także remis z ostatniej kolejki Ligi Mistrzów z bułgarskim Łudogorcem Razgrad.
Załamanie zastanawia tym bardziej, że przepaść finansowa, ale też przewaga sportowa PSG nad resztą ligi są wciąż ogromne. O ile nikt nie wieszczył raczej wygrania Ligi Mistrzów, o tyle kolejna obrona tytułu we Francji wydawała się obowiązkiem. O kryzysie w Paryżu już nie tylko piszą dziennikarze, ale też rzecz po imieniu nazywają piłkarze.
PSG najbardziej cierpi z powodu odejścia Zlatana Ibrahimovicia. Szwed, o rozbudowanym bardziej niż własna muskulatura ego, był naturalnym liderem drużyny. W momentach kryzysowych potrafił ją wyrwać z letargu. Rządził w szatni, na boisku, w kuluarach rozmawiał często jako jedyny w imieniu drużyny z dziennikarzami lub takich rozmów osobiście zakazywał. Dziś w szatni PSG albo panuje cisza, albo, coraz częściej, dochodzi do sporów – zazwyczaj po kolejnych porażkach. Zła atmosfera przenosi się na boisko. Odpytywany po meczu z Łudogorcem napastnik z Konga występujący w Bułgarii Jody Lukoki zauważył, że cisza między piłkarzami panuje również podczas meczu. – Nie ma w tej drużynie kogoś, kto krzyknąłby: dalej chłopaki, gramy.
Nad sytuacją nie panuje baskijski szkoleniowiec, który z Sevillą trzykrotnie wygrał Ligę Europy. Do drużyny miał wprowadzić ducha zwycięstwa, szczególnie liczono na niego na europejskim froncie. „Przeszczep się nie przyjął" – piszą we Francji. Emery, choć zaimponował Francuzom tym, że pilnie i z dobrym efektem uczy się francuskiego, to jednak jego futbolowe umiejętności dydaktyczne są mierne. Piłkarze nie potrafią sobie przyswoić jego filozofii gry opartej przede wszystkim na konsekwentnym pressingu. Hiszpan czujący coraz większą presję gubi się, często zmienia taktykę. Nikt poza Edinsonem Cavanim nie rozwinął się pod jego skrzydłami, raczej większość zawodników obniża loty. Drastycznym przykładem spadku formy jest Angel Di Maria. W 2015 roku PSG wykupiło go za 63 mln euro. W pierwszym sezonie Argentyńczyk odpłacił się 15 bramkami i 24 asystami. W tym sezonie strzelił trzy gole i miał siedem asyst. W ostatnim – przegranym – meczu z Guingamp grał tak słabo, że trener musiał po godzinie posadzić byłego zawodnika Realu Madryt na ławce rezerwowych.
