Jacek Magiera: Nie toleruję dziadostwa

Przejął pan Śląsk po pracy z Legią i młodzieżową reprezentacją Polski. To był organizacyjny przeskok?

Śląsk jest dużym klubem, z historią, aspiracjami i stadionem na 40 tys. osób. Można tu rozwijać drużynę, zawodników i siebie.

Podczas pracy z reprezentacją dostawał pan oferty od ligowych klubów?

Miałem propozycje z pięciu–sześciu klubów, ale nie podejmowałem rozmów, bo jestem lojalny. Mieliśmy przed sobą wielki turniej, a PZPN stworzył mi świetne możliwości pracy i rozwoju. Temat Śląska pojawił się dzień po mojej rezygnacji z funkcji trenera kadry U-19. Miałem objąć drużynę po sezonie, ale klub był zdeterminowany i zaczęliśmy współpracę 22 marca.

To chyba budujące, że dzień po rezygnacji dostał pan ofertę?

Nie sądziłem, że telefon tak szybko zadzwoni. Jednocześnie nie miałem wątpliwości, że decyzja o odejściu z reprezentacji była słuszna, skoro odwołano eliminacje młodzieżowych mistrzostw Europy. Ambitny człowiek szuka wyzwań, a ja jestem ambitny. Chcę pracować.

Ludzie oczekiwali, że Magiera wróci do ligi z przytupem...

Nie czułem presji, obejmując Śląsk, i nie czuję jej teraz. Pracuję normalnie. Każdy dzień jest taki sam. Mamy ze sztabem wypracowany standard pracy. Wymagamy od siebie i od zawodników.

Śląsk osiągał wyniki poniżej swego poziomu sportowego?

Nie oceniam tego, co działo się z zespołem przed moim przyjściem. Za mojej kadencji rozegrał siedem meczów: trzy wygraliśmy, trzy zremisowaliśmy, raz przegraliśmy. Chcemy zająć czwarte miejsce, które daje możliwość gry w europejskich pucharach.

Cieszy pana powrót kibiców na trybuny?