Dziewięciu trenerów, 239 piłkarzy, 1,47 mld funtów wydane na transfery – przytoczone przez telewizję BBC liczby obrazują, jak długą drogę musiał przejść zespół z Anfield, by sięgnąć po 19. mistrzostwo.
Ktoś powie, że Roman Abramowicz tylko w ciągu 17 lat zmienił więcej szkoleniowców w Chelsea, a arabscy właściciele Manchesteru City dokonali zakupów za ponad miliard funtów w ledwie dekadę. Faktem jest jednak, że nie ma drugiej tak zasłużonej dla futbolu drużyny jak Liverpool, która czekałaby tyle czasu na tytuł.
Facet ze Schwarzwaldu
Wygrywała Champions League i Puchar UEFA, a powstała w 1992 roku Premier League była dla niej niczym Święty Graal. Znalazły go i Blackburn, i Leicester, a Liverpoolowi ciągle stawało coś na przeszkodzie. Nie pomogło zaklinanie rzeczywistości i zatrudnienie Kenny’ego Dalglisha – trenera, który dał ostatnie mistrzostwo.
Trzeba było dopiero człowieka z zewnątrz, sympatycznego okularnika, normalnego faceta ze Schwarzwaldu – jak przedstawił się Brytanii na pierwszej konferencji, w październiku 2015 roku. – Możecie nazywać mnie „The Normal One” – zapunktował u kibiców, stawiając się w kontrze do José Mourinho, który po przyjściu do Chelsea mianował się „The Special One”.
Klopp poprosił o cierpliwość, otoczył się gronem specjalistów (w zespole analityków są m.in. matematyk, fizyk i astrofizyk), a potem zaczął lepić drużynę, w której – jak pisze „Guardian” – obrońcy są atakującymi, pomocnicy obrońcami, skrzydłowi strzelają gole, a napastnicy zakładają wysoki pressing. Drużynę poza wszelkimi schematami, która od trzech lat nie poniosła w lidze porażki na własnym boisku.
