Od czwartku zmieniają się zasady wycinki drzew na nieruchomościach wpisanych do rejestru zabytków. Tego dnia wchodzi w życie nowela z 24 listopada 2017 r. do dwóch ustaw: o ochronie zabytków i o opiece nad zabytkami oraz ochronie przyrody.
Jej celem jest uporządkowanie zasad wycinki i załatanie luki, jaka pojawiła się po 9 września 2017 r. Wówczas weszła w życie nowela ustawy o ochronie zabytków. Przewidywała ona, że wojewódzcy konserwatorzy zabytków wydają na jej podstawie zezwolenia na wycinkę. Nie stosowało się jednak większości przepisów ustawy o ochronie przyrody, w tym dotyczących kar za nielegalną wycinkę.
Nowela przewiduje więc, że priorytet w wypadku wycinki drzew na zabytkowych nieruchomościach będą miały jednak przepisy ustawy o ochronie przyrody. To na ich podstawie wojewódzcy konserwatorzy zabytków zaczną wydawać zezwolenia osobom i firmom, które chcą się pozbyć drzew.
Formalności obejmą topole, wierzby, klony jesionolistne oraz srebrzyste o obwodzie pnia od 80 cm. W wypadku kasztanowca zwyczajnego i robinii akacjowej oraz platanu klonolistnego formalności będzie należało dopełnić, gdy będą miały w obwodzie 65 cm, a przy innych gatunkach drzew – gdy obwód pnia wyniesie 50 cm.
Opłaty za wycinkę płaci się na podstawie rozporządzenia ministra środowiska w sprawie wysokości stawek opłat za usunięcie drzew i krzewów. Przewiduje ono inne niż ustawa zasady mierzenia obwodu pnia dla potrzeb wydania zezwolenia na wycinkę.