Gmina oddała grunt w użytkowanie wieczyste. W umowie ustanawiającej to prawo określiła termin zabudowy nieruchomości. Termin ten powoli się zbliża i najprawdopodobniej użytkownik wieczysty nie zdąży zrealizować zabudowy. Czy, a jeżeli tak, to w jakiej formie gmina może przedłużyć ten termin? Czy w ogóle istnieje taka możliwość modyfikacji użytkowania wieczystego?
Tak. Gmina może przedłużyć termin zabudowy nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste poprzez zawarcie kolejnej umowy.
Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym. Od prawa własności różni je między innymi to, że o ile właściciel nie może być na mocy umowy skutecznie pozbawiony przysługującego mu władztwa, o tyle użytkownik wieczysty - już jak najbardziej. Potwierdzeniem powyższego jest art. 62 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z nim, w umowie o oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej ustala się sposób i termin jej zagospodarowania. Obejmuje to również termin zabudowy, zgodnie z celem na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste.
W tym kontekście należy podkreślić, że w przypadku, gdy sposób zagospodarowania nieruchomości polega na jej zabudowie, w umowie musi zostać wyznaczony termin rozpoczęcia (czyli wybudowania fundamentów) lub jej zakończenia (wybudowanie budynku w stanie surowym, zamkniętym). Oczywiście możliwe jest wyznaczenie obu tych terminów. Jeżeli któryś z nich w trakcie wykonywania umowy nie mógł być dotrzymany z przyczyn niezależnych od użytkownika - może on zostać na jego wniosek przedłużony.
W orzecznictwie wskazano, że wyznaczenie dodatkowego terminu następuje w drodze zmiany postanowień umowy o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste. W dalszej kolejności możliwe będzie rozstrzyganie tych kwestii w drodze procesu cywilnego (wyrok NSA z 3 grudnia 2015 r., I OSK 656/14). Miejsce oraz brzmienie art. 62 ustawy o gospodarce nieruchomościami wykluczają natomiast możliwość wydawania decyzji administracyjnych w przedmiocie przedłużania terminów zabudowy (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2008 r., II SA/Wr 193/08).
