Eksponaty pochodzą z kolekcji Andrzeja Wasilewskiego, który porcelaną interesuje się od lat i ma największy zbiór produktów z Korca i Baranówki: filiżanek, talerzyków, koszy na owoce, salaterek oraz innych elementów zastaw stołowych. I nadal rozwija swą pasję.
Receptura wyrobu polskiego białego złota powstała w Korcu w 1790 r. dzięki Franciszkowi Mezerowi. W 1804 roku jego brat, Michał, drugi dyrektor koreckiej fabryki, zaczął produkować porcelanę w Baranówce. Na wystawie można porównać wzory i kształty powstałe w obu manufakturach. Łączy je zbieżność modeli i dekoracji, co wynika nie tylko z powielania uniwersalnych form, ale i z faktu zarządzania produkcją przez tę samą osobę – Michała Mezera.
Manufaktura w Korcu założona została w 1784 roku przez Klemensa Czartoryskiego, stolnika litewskiego. Pierwotnie produkowała fajans, a porcelanę od 1790 roku. W XIX wieku jej dzierżawcami byli dwaj Francuzi przybyli z Sevres: Charles Mereaud i Louis Petion. W Korcu produkowano przede wszystkim naczynia serwisowe- obiadowe z kompletami do deserów oraz zastawy do kawy, herbaty i czekolady. Naczynia miały klasyczne kształty wzorowane na przedmiotach francuskich i antycznych, a później pojawiły się także kształty empirowe. Najlepsze wyroby pochodzą z lat 90. XVIII wieku oraz okresu 1805-1821.Wytwórnia w Korcu została zamknięta w 1832 roku.
Manufaktura w Baranówce powstała w 1804 roku z inicjatywy Józefy Lubomirskiej i jej pierwszego męża Adama Walewskiego herbu Pierzchała. Dyrektora Michała Mezera wspomagali synowie i robotnicy przeniesieni z Korca. W 1895 roku wytwórnia przeszła w ręce Michała Gripariego, który wraz z synami unowocześnił produkcję, sprowadzając francuskich modelarzy z Limoges i rozszerzył działalność o materiały budowlane.