Nowe jest zagadnienie, jakich informacji musi udzielić sąd konsumentowi, gdy stwierdzi, że bezskuteczność abuzywnych postanowień prowadzi do nieważności umowy. Informacje o skutkach nieważności umowy i roszczeniach, z którymi może wystąpić bank, powinny umożliwić konsumentowi podjęcie decyzji o ewentualnej zgodzie na zastąpienie abuzywnego postanowienia i uniknięciu stwierdzenia nieważności umowy.
By w razie unieważnienia umowy nie zapłacić wynagrodzenia za korzystanie z kredytu?
Pytanie sądu nie nawiązuje wprost do tzw. wynagrodzenia za korzystanie z cudzego kapitału, jednak mam nadzieję, że TSUE wykluczy możliwość występowania przez banki z takim roszczeniem, wątpliwym również według polskiego prawa cywilnego. Możliwe jednak, że TSUE nie odniesie się do tej kwestii, ograniczając się do ogólnego określenia granic obowiązku informacyjnego.
Jest też pytanie dotyczące możliwości podziału klauzuli indeksacyjnej na nieabuzywną część, w której mowa o średnim kursie waluty NBP, i abuzywną, pozwalającą bankowi dowolnie modyfikować ten kurs.
Pytanie to odnosi się do specyficznie skonstruowanej klauzuli indeksacyjnej stosowanej przez GE Money Bank i nie ma znaczenia dla klauzul stosowanych przez inne banki. TSUE wypowiadał się już negatywnie o tego rodzaju redukcji utrzymującej skuteczność klauzuli, gdyż umożliwiałaby nieuczciwym przedsiębiorcom takie konstruowanie niedozwolonych klauzul, aby ich podział umożliwiał złagodzenie sankcji przewidzianej w dyrektywie 93/13.
A pozostałe pytania?
