Uzyskanie przez szefa informacji, że pracownik zamierza zakończyć zatrudnienie i skorzystać z prawa do emerytury, daje mu podstawę do rozważenia sposobu rozwiązania umowy o pracę. Jeśli strony są zgodne co do zakończenia zatrudnienia, to najkorzystniej jest zastosować rozwiązanie za porozumieniem stron.
Wspólna decyzja
Porozumienie wymaga zgodnego oświadczenia woli obu stron umowy, decydujących się na rozwiązanie umowy w ustalonym terminie. Jest to więc w istocie umowa stron decydujących się na rozwiązanie stosunku pracy. Porozumienie nie musi być sporządzone w formie pisemnej, ale dla celów dowodowych z pewnością zawsze lepiej ją zachować. Zwykle następuje to poprzez złożenie pisemnej propozycji przez przyszłego emeryta i wyrażenia na nią zgody przez pracodawcę. Oprócz wskazania tam chęci rozwiązania umowy, celowe jest też podanie daty, kiedy ma to nastąpić.
Tryb przyspieszony
Porozumienie stron umożliwia najszybsze rozwiązanie umowy o pracę, które może nastąpić już w dacie jego zawarcia. Strony nie mają obowiązku podawania uzasadnienia zakończenia zatrudnienia pracownika. Nie muszą więc również wskazywać, że rozwiązanie następuje z powodu przejęcia pracownika na emeryturę. Mimo to, jeśli podwładny bezpośrednio po rozwiązaniu umowy przejdzie na emeryturę, firma powinna mu wypłacić odprawę emerytalną.
Odmowa szefa
Jeśli pracodawca nie zgadza się na rozwiązanie umowy za porozumiem stron, wystarczy, że poinformuje o tym pracownika. Może to uczynić zarówno ustnie, jak i na piśmie. Nie musi uzasadniać swojej decyzji. W takim przypadku pracownikowi, który chce odejść na emeryturę, pozostaje złożenie wypowiedzenia umowy o pracę. Umowa rozwiąże się wówczas po upływie okresu wypowiedzenia, którego długość zależy od zakładowego stażu pracy. W przypadku długoletnich pracowników wynosi on aż trzy miesiące.
Tak długi okres wypowiedzenia może być niekorzystny dla stron. Nie chcąc tak długo pozostawać w stosunku pracy, możliwe jest jego skrócenie na podstawie wzajemnych ustaleń. Możliwość taką przewiduje art. 36 § 6 k.p.