Kierownictwo pozwanej spółki stwierdziło, iż poprzez objęcie funkcji prezesa zarządu w innym podmiocie działającym w tym samym sektorze, powód podjął działalność konkurencyjną. Na tej podstawie podjęto decyzję o wstrzymaniu wypłaty odszkodowania należnego powodowi za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej. W efekcie powód, nie zgadzając się z tym stanowiskiem, zwrócił się do sądu z pozwem o zapłatę nieotrzymanego świadczenia.
Sąd I instancji wydał wyrok, w którym uznał powództwo w całości i zasądził żądaną kwotę na rzecz powoda. W ocenie tego sądu, obowiązek zapłaty powstał wraz ze zaktualizowaniem się zakazu konkurencji, to jest 1 kwietnia 2015 r., po upływie 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia umowy o pracę. W tej dacie nie istniał już stosunek pracy między stronami. Treść zawartej umowy wskazywała, że powód zobligowany był do niepodejmowania działalności konkurencyjnych wyłącznie w krajach, w których działa grupa kapitałowa, w skład której nie wchodziła już wówczas pozwana. Tym samym powód mógł wykonywać działalność konkurencyjną w krajach, w których grupa ta nie prowadzi działalności gospodarczej. Powód nie mógł zatem naruszyć zakazu konkurencji, gdyż w chwili rozpoczęcia obowiązywania przedmiotowego obowiązku zakazu konkurencji wspomniana grupa kapitałowa nie działała na terenie Polski.
Wobec tego rozstrzygnięcia pozwana złożyła apelację. Sąd II instancji podzielił ustalenia dokonane w pierwszej instancji i oddalił apelację w całości. Od powyższego wyroku pozwana złożyła skargę kasacyjną. Sąd Najwyższy odmówił rozpatrzenia skargi kasacyjnej podnosząc przy tym w uzasadnieniu postanowienia jak na wstępie.
Tomasz Pleśniak radca prawny we wrocławskim biurze Rödl & Partner
Treść zakazu konkurencji po ustaniu zatrudnienia, jaki może zawrzeć pracodawca z pracownikiem reguluje art. 101 § 1 k.p. odwołując się do treści art. 101 § 1 k.p.. Zgodnie z tymi regulacjami strony stosunku pracy mogą uzgodnić w odrębnej umowie, iż pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy albo na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy z tytułu uniemożliwienia podejmowania działalności konkurencyjnej.
Zakaz konkurencji może przestać obowiązywać przed upływem terminu, na jaki został uzgodniony jedynie w dwóch przypadkach: w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz bądź też w przypadku niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania. Należy jednak zawsze mieć na uwadze, że w obu powyższych sytuacjach były pracownik może nadal, niezależnie od istnienia zakazu konkurencji, żądać wypłaty ustalonego w umowie wynagrodzenia.
Niedopuszczalna jest zatem sytuacja w której były pracodawca kończąc działalność objętą zakazem konkurencji zaprzestaje wypłaty odszkodowania z uwagi na niecelowość trwania zakazu konkurencji. Służy to ochronie uzasadnionych interesów pracownika, który ma prawo żądać od byłego pracodawcy wypełnienia zaciągniętych zobowiązań umownych, a kwestie zaprzestania lub ograniczenia wykonywania działalności danego rodzaju zawsze leżą po stronie byłego pracodawcy.
