Pracodawca musi m.in. wystawiać pracownikom dokumenty (zaświadczenia) w celu udowodnienia okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Taki obowiązek ustanawia art. 125 ust. 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887 ze zm.; dalej: ustawa emerytalna). Szef może to zrobić w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub świadectwie pracy.
Harówka na papierze
W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DzU nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej: rozporządzenia RM) okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów resortowych lub w świadectwie pracy.
Taki dokument szef powinien wystawić pracownikowi po ustaniu zatrudnienia. Natomiast gdy wystąpiły w nim błędy, pracownik w każdym czasie może zwrócić się do pracodawcy o jego sprostowanie. Jeżeli szef odmówi poprawienia, pracownik ma prawo wystąpić przeciwko niemu na drogę sądową.
Z odpowiednim wpisem
W myśl § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm.) w dokumencie tym, oprócz informacji określonych w art. 97 § 2 kodeksu pracy, zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i z ubezpieczenia społecznego. Dotyczy to m.in. okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
Korekta na czas
W myśl art. 97 § 21 k.p. gdy w świadectwie pracy brakuje jednej lub więcej wymaganych informacji lub zostały one błędnie podane, pracownik może wystąpić z wnioskiem o jego sprostowanie. Takie pismo należy złożyć w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa. Gdy pracodawca uwzględni zarzuty pracownika, wydaje nowy dokument w ciągu 7 dni. Również w takim samym czasie pracodawca musi pisemnie powiadomić etatowca o negatywnym wyniku rozpatrzenia jego wniosku o sprostowanie. Pracownikowi przysługuje wtedy prawo wystąpienia do sądu, w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie, z żądaniem sprostowania świadectwa. Jeśli sąd uwzględni powództwo pracownika o skorygowanie dokumentu, pracodawca niezwłocznie wydaje nowe świadectwo, ale nie później niż w ciągu 3 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu w tej sprawie.