Naruszenie tego zakazu skutkować może nałożeniem na uczestniczących przedsiębiorców sankcji pieniężnych w wysokości do 10 proc. rocznego obrotu przedsiębiorcy, zaś na osoby zarządzające kar finansowych w wysokości do 2 mln zł. W niedalekiej przyszłości przedsiębiorcy zawierający antykonkurencyjne porozumienia będą musieli również liczyć się z ryzykiem zapłaty odszkodowania na rzecz podmiotów poszkodowanych, w sytuacji wniesienia przez takie podmioty pozwu odszkodowawczego. Takie rozwiązanie przewiduje bowiem projektowana w Polsce ustawa o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji.
Istotne znaczenie dla przedsiębiorców ma to, iż źródłem ich odpowiedzialności mogą być działania podejmowane przez pracowników, a nawet w pewnych sytuacjach również przez zewnętrznych usługodawców świadczących usługi na rzecz takich przedsiębiorców.
Relacje osobowe i kapitałowe
Pojęcie przedsiębiorcy w prawie konkurencji jest szerokie. Jest nim jednostka gospodarcza składająca się z kilku osób fizycznych lub prawnych, powiązanych wewnętrznie relacjami osobowymi lub kapitałowymi, które z uwagi na istniejące relacje traktowane mogą być jako jeden organizm gospodarczy (wyrok TSUE z 10 września 2009 r. w sprawie Akzo Nobel i in./Komisja, C-97/08).
Przedsiębiorca może zatem zostać pociągnięty do odpowiedzialności za działania swoich pracowników. Pracownik wypełnia swoje obowiązki na rzecz i pod kierownictwem przedsiębiorstwa, z którym łączy go stosunek pracy. W tym sensie pracownik jest zintegrowany ze strukturą jednostki gospodarczej, którą stanowi przedsiębiorca. Dlatego też każde nielegalne działanie pracownika skutkuje powstaniem po stronie zatrudniającego go przedsiębiorcy odpowiedzialnością za naruszenia, których dopuścił się pracownik, niezależnie od tego, czy przedsiębiorca ten miał, czy nie miał świadomości naruszeń pracowniczych. Dla
Przykład
Jeżeli pracownik wymieniał się poufnymi informacjami z konkurentami, wówczas jego pracodawca może zostać ukarany za naruszenia, nawet jeżeli nie wiedział, że taka wymiana miała miejsce (wyrok TSUE z 16 września 1999 r. w sprawie Becu i in., C-22/98).