Tym samym resort pracy podtrzymuje odmienny sposób liczenia terminów w prawie pracy (patrz stanowisko), za którym opowiada się orzecznictwo sądowe. Gdyby zaś między poszczególnymi częściami tego urlopu występowały przerwy, termin upływu maksymalnego 36-miesięcznego jego wymiaru należy ustalać po zsumowaniu pełnych kolejnych nieprzerwanych miesięcy urlopu.
W czym problem
Choć zmiany w zasadach wykorzystywania urlopów wychowawczych obowiązują już ponad 9 miesięcy, to w stosowaniu wciąż budzą wątpliwości. Dotyczy to m.in. sposobu obliczania wymiaru i upływu tego urlopu.
Żadnych modyfikacji w tym zakresie nie wprowadziła ustawa o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw z 24 lipca 2015 r. (DzU z 2015 r., poz. 1268), która weszła w życie 2 stycznia 2016 r. Nadal niezmieniony jest wymiar urlopu wychowawczego, który wynosi do 36 miesięcy (art. 186 § 2 kodeksu pracy).
Gdzie odmienność
Problem polega na sposobie obliczania terminu jego wykorzystania, zwłaszcza wtedy, gdy pracownik nie realizuje swoich uprawnień rodzicielskich w ciągłości.
Co do zasady sposób obliczania terminów reguluje kodeks cywilny w art. 110 – 116. W myśl tych przepisów termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca (art. 112 k.c.). W praktyce oznaczałoby to, że np. 6-miesięczny urlop wychowawczy, który pracownik zaczął 21 września 2016 r., skończy się 21 marca 2017 r.
